شعر شماره سی و سه / صفحه 61
سُـــوزی ســــرسُوزی همِه جاسُوز هـابه خانِه ی باجی سُوزِ سُوز تِر هابه
خـــانِه ی بـــاجی پُــــر اِز اُمـــــــــــیّده یَ جـــائییه که (غُصت نمی ده) ×۲
سُوزیهای هفت سین، پُرَن مینِ بازار نِــــخِرینِــشُونه، هـــــستن دل آزار
ســـفره هـــفت ســـین که سُوزی نِدارِه مــــاهی تُـــنگم (طـــــاقِت نداره) ×۲
سُـــــوزی یـــو مـــاهی شُـــگُونِ ســــــالِه سِــــنجی یــو سِکّه سِمِنُو با حاله
سُـــــوز کــه هُـــنباشِه فــــصل بــــاهــاره فــــصلِ ریـــــــــحونو (گُلِ اِناره) ×۲
سُــــوزی سـر سُوزی همه جا سُوز هابه خانه ی باجی سُوزِ سوز تر هابه
بـــــــــاجی یَـــــم دِگِــــــه غُــــــصِه نِـــدارِه زِمِــستُن هِــره (پشتش با هاره) ×۲
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/02/15
(بر وزن بارون بارونِ...)
به یادِ همهی باجیها یو پییرها، اَستاشُن و نیستاشُن!! واسته شما یَم؛ آرزو دارُم نوروزی که در پیش رو دارین، آغاز روزهایی باشه که آرزوشِ دارین.
سُوزی: سبزی، خرمی// سر سُوزی: ترو تازه، باطراوت// هابه: شد، شده است// سُوز: سبز پُرَن: همه جا هستند، مملو، انبوه// نِخِرینشُونِه: اگر نخرید و ارزش قایل نشوید// دِلآزار: آزرده کننده دل// شُگُون: فال نیک، تفأل خیر// سِنجی: سنجد// هُنباشِه: میشود// اَستاشُن: زندههاشان//
نیستاشُن: فوت شدههاشان.
