شعر شماره صــد و نه / صفحه 202
در عــــــالُم حــــــیوُنای اطــــــراف خــــــر وا عـــــرعـــــراش هـــــــابییه حَراف
اسـب و شتر و قاطر و گوسـپِند هِـــــنگَن هـــــمه گُـــو هــــــــابییه صَراف
گـوساله یو بز وا مــیشِ صــادُق ول هــــــــــابییَن اُو هــــــــــــابییه عَـلاف
ســگ دِیره هِــزه گـــربه هِرَقصی مــــــوش وا خِنده هاش هابییه اَشراف
تــا خِـــنده هِــنکرد اُناش هِلِرزی مــــــوش مُـــردِگــیاش هــــابییه شَفاف
بَلقاس و تِشی یو چنتا کَلماس جـــــــــــای هَــــمِشُن هـــــابییه اَکــــــناف
پــس وای بـــه حـال مِن و مایَه جُور و ستم و کُشتِن مـا هـابییه اَلطاف
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1402/02/18
عالُم: عالَم، جهان، گیتی، دنیا، روزگار، خلق// اطراف: جمع طرف، کنارهها، سوها// عرعر: بانگ الاغ// هابییّه: شده// حرّاف: پُرچانه، پُرگو، زیاده گو، چاخان// هِنگن: میگویند، بیان میکنند// گُوُ: گاو// هابیه: شده// صرّاف: کسی که پول خوب را از بد جدا میکند، شغلش داد و ستد پول یا عوض کردن پول با پول است// وِل هابیین: رها شدن// علاف: از کار و زندگی افتادن، سرگردان// دیره: دایره// هِزه: میزد// هِرقصی: میرقصید// هابیه اشراف: شریف شده، جمع شریف// هنکرد: میکرد// اوناش: خَصِی یون، خا...// هِلِرزی: میلرزید، تکان میخورد// بلقاس: قورباغه// تِشی: سِیخول، خارپشت بزرگ تیرانداز، رنگ خارهایش ابلق و نامهای متعدد محلی دارد// کلماس: مارمولک// اکناف: کرانهها، جانب، اطراف، کنارهها// الطاف: جمع لطف، نرمی، مهربانی، نیکویی.
