شعر شماره صــد و هشت / صفحه 200
رُخصِت هادِن پَهلِوُن رخصِت تُمُمِ فرصِتُم!
میــل وکَــبّادُم گِرو رخصِت تُــمُمِ مُـــهلِتُم!
فُــرصِتامِ هادیــیُم اِز دسـت هِنوزم غافِلُم!
غافِلُم جوری که انگاری تُـمُمِ شُــوکِــتُم!
لــطـــف مــرشــد اُن یَــلِ کُـهــنه ســــــــووار
شــامــل حــالم که هــاباشه تُــمُم مِـحنِتُم
گــود و چــرخــش دُورِ دوســــتی وَر قِــــرار!
خواری و پستی هِــره حــتمن تُــمُمِ ذِلِّــتُم
پـــیشقِـــدَم، پیــــش خــیز یا نُوخاستهها
صــاحب زَنگَن کــه وِســتاکُم تُــمُمِ غِفلِتُم
قـــدر هِنـــدانُم اِز اَلُن تا نِره عُمرُم به باد!
رخصِت هادِن پَهلِوُن رخصِت تُمُمِ مِحنِتُم
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1402/02/17
همهی حرکِتای زورخانه، وا رخصِت گرفتِن اِز قِدیمیا یا پیشکسوِتایهِ؛ همُن بزرگای زورخانه آداب زورخانه یَم فروتِنی یو اِز خود گذشتِگی، مروِت، مردانگی، سفره داری، پاکیزگی، کمک به نِدارا یو عیالوارایه.
اَره رخصِت پهلوُن، حیَّ علی خِیرِالعَمِل.
رُخصِت: اجازه،اِذن// هادِن: بده، واگذار کن// پهلِوون: دلاور، دلیر، نیرومند، شجاع، بزرگ زورخانه// فُرصتُم: وقت من، وقت مناسب برای کاری، پروای کار// میل: یکی از ادوات ورزش باستانی (زورخانهای) است که از چوب ساخته میشود// کبّاده: یکی از ادوات ورزش باستانی شبیه کمان که از آهن ساخته میشود و دارای زنجیر و پولکهای فلزی است و آن را بر سر دست حرکت میدهند// مهلِت: زمان دادن، درنگ و آهستگی// هادییُم: دادهام// وازَم: بازهم// غافلُم: بی خبرم، فراموشکارم// شوکتُم: قوه و قدرت، جاه و مرتبه و بزرگواری// مرشد: راهنما، مربی کسی که ورزش باستانی را تعلیم دهد// اُن: آن//
یل: پهلوان، دلیر، دلاور، مبارز// کُهنه سوار: نام مرشد در زمان قدیم// هابه: شد// محنتُم: بلا، آزار، اندوه، آزمایش// گود: محل ورزش ورزشکاران که پایینتر از سطح زمین قرار دارد، به این معنی که ورزشکاران نسبت به دیگران پایینتر و کبر و غرور ندارند// وَر قِرار: برقرار و دائمی// ذلت: خواری، پست شدن، خوار شدن// پیشقدم: در زورخانه همان پیشکسوت است، جوانمرد// پیش خیز: جوان و جوانانی که پرحرارت و پرجوش و نورس و علاقهمند به ورزش باستانی هستند// وا: با// نوخاسته: جوانان و نوچههایی که شیرینکاریهای باستانی میکنند و در جاهای دیگر نیز هنرنمایی میکنند// تاجدار: پیشکسوتان سابقه دار بقولی پیران دلیل مجوز به سر کردن کلاه نمدی یا تاج فقر را دارند// صاحبزنگ: کسانیکه به هنگام ورودشان زنگ و یا ضرب و زنگ زده میشود، پیران زورخانه// وستاکُم: بایستم توقف کنم// هندانم: میدانم// نِره: نرود، نگذرد.
