شعر شماره صـــد / صفحه 185
هَــــمپایه بــاهـــار سِــــــحر نِدیده آمِـــد رَمِضُنِ خِــــیر نِدیده!
گـــــفت بُرّی هِـنو بُقمه یِ حرفام چار کُنج دِلُم مِـــهر نِدیده
بـــــــــعد دو دهــــــــه وا اَلِــــتوکّی بُلقام گُلِ سـرخِ ذکر نِدیده!
پــــاتووه بــه پــام دارُم و لَـــــنگُم تِنقِل وِلِلِش سِــــــیر نِدیده!!
نه چِشته خُــــورُم نــه اهـل حاشا آشـــنام بِدییه غِــیر نِدیده
تَه توشِ یکی در کنه کی گفت؟ آمِــد رَمِضُنِ خِیر نِدیده
مــن خِــیرُم و خُــرمــاچِّه بییاردُم هَمپای باهارِ سِحر نِدیده
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1402/01/07
همپایه: همراه، همقدم، همگام// باهار: بهار، فصل شکوفهها// سِحر: جادوئی، افسون، چیزی یا کاری که در آن فریبندگی و گیرندگی باشد//
آمِد: رسید، آمد، وارد شد// رمِضمن: اسم شخص و نام یکی از ماههای قمری (نُهُم) ماه روزه (این ضربالمثل شاهرودی را آقای فرهاد جبلی نقل کردنند: آمد رمِضُن خیر نِدیدِه، چار کنج دِلُم هیچی نِدیده) ممنونم از ایشون// بُرّی: خیلی زیاد// هِنو: هنوز// بُقمِه: زمانی که فردی حرفی در دل دارد که نمیتواند به کسی بگوید و کاری از دستش بر نمیآید// وا التوکّی: با از کار افتادگی و نقص عضو داشتن، از کار افتاده خسته از کار// بُلقام: گونههایم، لُپهایم//
ذِکر: یاد کردن، دعاء// پاتووه: شالی دست بافته و پشمی که به دور پا بسته میشود// لنگُم: خسته و وامانده، از پا آسیب دیده// تِنقِل: تحمل صبر و حوصله// وِلِلِش: رهایش کن، یلهاش کن، آزادش کن// سِیر: گردش کردن، راه رفتن، گردش، رفتار// چشته خور: مُفت خور و بد عادت// حاشا: کلمه استثناء که در مقام منزّه نمودن و استثناء کردن بکار میرود به معنی مگر، سواء، جز و کلمه انکار بمعنی هرگز// آشنام: یار و دوستم، شناسا، مقابل بیگانه، آگاه و باخبر// غیر: بیگانه، جز، سواء// ته توشِ یکی در کنه: حقیت را یکی بیابد و بر ملا کند// خیرم: کریم، نیکوکار، بسیار نیکو// خُرماچه: برگهی زرد آلویی مغزدار، قیسی// بیاردُم: آوردهام.
