شعر شماره نــود و شش / صفحه 179
یَــه چَن وَخته هِوینُم دلخوری واز زانو غم هِنگیری یو خودخوری واز
غـــــم دنیا بــــه تارِ مــــویی بـــنده نُباش دربند که وا ما دمخوری واز
هِنِنچِکّه اُو اِز دسـت بِرارُم
چِره ناراحتی اِز دست مارُم
مـگه من واسته تو سِنجی نِبِشتُم یَـــــه دُوری حلوا پُر کُنجی نِبِشتُم
مگه اُن شُو که مِیمُن داشته مارُم سِـــمِشکه بادُم و اِنــــــجی نِبِشتُم
هِنِنچِکّه اُو اِز دسـت بِرارُم
چِره ناراحتی اِز دست مارُم
یَـــه روزَم اِنگور باغِـــــت نییاردُم؟ یَــه تَفتُن وا نُن داغِـت نییاردُم؟
هِـنوز نُن زردوهای پَستا داشتی؟ نُن و خـــرما ســـر باغِت نییاردُم؟
هِنِنچِکّه اُو اِز دسـت بِرارُم
چِره ناراحتی اِز دست مارُم
نُــــگا بِــل حرفُمه روراسـت بُگُمته خــــجالِت یَگ کــــنار ســــرراست بُگُمته
هــــزار خِــــفتی فِــــدای تاره موته اِزین روراستتِر هست روراست بُگُمته
هِنِنچِکّه اُو اِز دسـت بِرارُم
چِره ناراحتی اِز دست مارُم
هُخوام وا تو وا این وِصلِت بُمانُم اِز اَلاُن تـــا مـــــــینِ حِـــجلِت بُــــــخوانُم
بُــخوانُم مِــن واجِـــرّه عـشقُمی تو نِــــبِل نُــــکُم اِزیــــن وِصــــــلِت بُــــــمانُم
هِنِنچِکّه اُو اِز دسـت بِرارُم
چِره ناراحتی اِز دست مارُم
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/12/22
یَ چَن: یک چند// هِوینُم: میبینم، مینگرم// واز: باز، حرف اضافه به معنی دوباره، از نو، بار دیگر// هِنگیری: میگیری// خودخوری: سرزنش خود، گفتگوی تک نفره با اضطراب// وا: با حرف ربط// هِنِنچِکِّه: نمیچکد// اُو: آب// بِرارُم: برادرم// چِرِه: چرا؟// مارُم: مادرم// واسته تو: برای تو// سِنجی: سنجد//
نِبِشتم: نگذاشتهام؟// دوری: بشقاب، بشقاب بزرگ مسی// کُنجی: کنجد// اُنشُو: آن شب// میمُن: مهمان// مارُم: مادرم// سِمِشکِه: تخمه آفتابگردان// اِنجی: انجیر// نیاردُم: نیاوردم؟// تَفتُن: نان قندی ضخیم// نُنِ زردو: نانی که از زردچوبه و روغن درست میشود// پستا: ذخیره// سرباغت: در محل باغ تو// نُگا بِل: نگاه کن و اجازه بده، ببین و بذار // حرفُمه: خواسته و دلخواسته، نظرم را// بُگمتِه: بگویم به تو// خجالِت یگکنار: خجالت را کنار میگذارم// خِفتی: گردنبد// هُخوام: میخواهم// وا تو: با تو// وا این: با این// وِصلِت: پیوند، ازدواج، اتصال، پیوستگی// اِز اَلُن: از حالا، از اینک// مینِ: داخل//
حجلت: حجلهی عروسیات، اتاق مزین و آراسته برای عروس و داماد// بُخوانُم: بخوانم، شعر و آواز سر بدهم// جِرّه: فریاد زدن، جیغ و داد کشیدن//
نِبِل: نگذار، اجازه نده// نُکُم: ناکام، محروم، نامراد، کسی که به مقصود و آرزوی خود نرسد// نُکُن ناراحتی: بیقراری و ناراحتی نکن، ناراحت نباش.
