شعر شماره ده / صفحه 25
پشتُـــم به کـــوه بَــند بِ باجی خدا گُوایه واستُم بی یی همیشه ناجی خدا گُوایه
ســـالهای آزگــــارا راحــــت بِ مِـــنخیالُم روی ســـرُم هِـــنوزم تـــاجی خــــدا گُوایه
بی یی قُوِّت قــــلب، یَگکوه عِینشاهوار پـشت و پِـــنام باجی انبوه عین شاهوار
مِن قدرشناست هســتُم هرروز تا قیامِت دَرمُن دووابییی توچون روح عینشاهوار
قرص بِ همیشه پشتُم با بودِن تو باجی مَــحکمتِــرَم بِ موشْکُم با بودِن تو باجی
بابا وا غــــــــرورش، وا اُن دل صــــــــبورش هُــنگفت گرم بِ پشتُم با بودِن تو باجی
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1400/11/14
هِنِندانی چقد مَحکم و قوی هستی؟ تا روزیکه تکیهگاه و پُشتیبُن یَگ نفِر باشی. تقدیم به پُشتیبُنای عزیز دل و عزیزای دل خودُم مخصوصا همسرُم.
بی یی: بودی، هستی// باجی: مادر به لهجهء شاهرودی به زبان ترکی به خواهر اطلاق میشود// ناجی: نجات دهنده، رهاننده// آزگار: مدت و زمانی طولانی بیشتر از یک دهه// خیالُم: پندارم، گمان، وهم// قُوِّت: توانایی، زور// قوِّت قلب: دلگرمی، خاطر جمعی// شاهوار: منظور قلهی رفیع شاهکوه یا شاهوار سر فراز است// واید: باید// روح: جان، روان// قرص: محکم، سفت// موشْکُم: مشت من.
