شعر شماره نــود / صفحه 169
کَــــل اِنــدِسماعیل و کَــل اِبـــرِیم کُل بِـــدییَن شُــــم نییه شُل هابییَن شُل
اِزُنـــوَر بــــاقر و کَــــل بـــــــیسُف مـــــا وا ریـــــکِّه وا بـــــه اُنـــا هـــــــابییَن زُل
هَـــــمِشُن لُـــــوچّه اُزُن لِـــچِر و لَــــس مُـــقُم ریــــز و مُــــشَلَّق هـــــابیین خُل
هِنِندانَن که کَل قُدرِت چیشی گفت اگــــه نـــه تُـــمُّنا جِـــر هــــــــابیین جُل
قِریــــشمالا هــــمه قُزمیت هـــــستن ولـــی گِـــنده گِــــزوها هــــــــابیین گُل
بــه آشپُزخانهها دلــگرم نییَن چــون کـــــه چـــیق و صــــافیایَم هابیین رُل
بــــــگن دُوری پِــــــــرانی بـــــــابِ روزه به یَگ آن مفت خورایَم هابیین هُول
تــــو هِـــنگی کــه قیامِت هابییه واز حَــــریصا حِـــــــیرُن اِز پا هــابیین کُــل
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/11/24
کَل اِندِسماعیل: کربلایی محمد اسماعیل یا کَلمِندِاسماعیل نام شخص// کَل اِبرِیم: کربلایی ابراهیم// کُل: لنگ، شل، معلول از پا// بِدی یَن: دیدند//
شُم: شام، غذائی که شب میخورند// نییِه: نیست، وجود نداره// شُل: سست// هابیین: شدن// اِز اُنوَر: از آن طرف، از آنرو// کَلبیسف: کربلایی یوسف//
وا: با// ریک: نیشخنده با دهان بسته// زُل: در تداول، با چشمی ثابت و بی حرکت به چیزی دیدن، بِربِر نگاه کردن، زُل زُل به چشم کسی دیدن//
لوچه: لب و دهان// اُزُون: آویزان// لِچّر: خسیس، ناخن خشک// لَس: شُل، سست، نرم// مُقُم ریز: ادا اطوار درآوردن، شکلک یا ادا اصول بروز دادن//
مُشلَق: افت و خیز، افتادن و سرنگون شدن// خُل: بی خرد، ابله// هِنِندانَن: نمیدانند، آگاه نیستند// کل قُدرِت: کربلایی قدرت// چیشی: چه چیزی؟ چه خبری را رساند؟// تُمُّنا: تُنبانها، شلوارها// جِر: صدای پاره کردن چیزی از قبیل کاغذ یا پارچه، جر دادن پاره کردن// جُل: تیکه پارچهای که بجای پوشک و... استفاده میشد، پالان، پوشاک چهار پایان// نیین واز: باز هم نیستند// چیق: سبدی که از ترکههای باریک ارغوان بافته میشد و در آن برنج یا... در آشپزخانه صاف و آبکش میکردنند، چولی// صافی: ظرفی که دارای سوراخهای ریزی است و در آن برخی چیزهای آبدار را صاف میکنند//
رُل: غربیلک فرمان اتومبیل که راننده پشت آن مینشیند و بوسیلهی آن اتومبیل را به هر طرف که بخواهد میراند، بازی هنرپیشه در تئاتر//
قریشمالا: آدمهای هوچیگر و پر سر وصدا// قُزمیت: کج و کوله و معوج و اسقاطی// گِندِه گِزوها: گیاهی خاردار که خارهایش به لباس و پارچه میچسبد و در صورت تماس با پوست بدن سوزش و خارش ایجاد میکند// دوری پرانی: بخش بار از جایی و کسی دیگر که مربوط به خود شخص نیست، حیف و میل، اختلاس// باب روزه: مد است روز آمد است// یَگ آن: به یک چشم بهم زدن، فوری و آنی// هُل: دستپاچه و حریص برای بدست آوردن هرچه بیشتر، هراس، ترس و خوف// تو هِنگی: تو میگویی// هابیه واز: شده است باز// حریصا: آزمند، آزور، سیری ناپذیر// حیرُن: حیران، سرگشته، سرگردان.
