شعر شماره هشتاد و سه / صفحه 153
گـــفت به مـارُم پییِرُم شُویه عید! کـــــرسی چِره هابییه بی چویه قِید؟
صـــد دفــه گــفتم که به وِچّا بگی! وا هــــمه چی وازی نه وا چویه قید!
هــرکی که دِنخیزه به دنج خودش! پاهاش دراز باشه به کــــنج خودش!
زیــــر لاحــــاف لَـقه یــو جـفتک بده هِـــــــمبله جـــا لـــقه به لِنج خــودش
کـــنجِ مِـــنَم جـــای مِــنه نــه کسی! هــــــــرکی دِخـــیزه گِلیه نــه مــــسی!
دوشـــک و یَـــگ دانـــه چُـقا رو همِ بُپّا تُـــــــخُل پـــای مِـــنه نه کـــــسی!
جـــولیِ چــــاله وا الو خُـــب نـــییه! ذغـــــــال و تَـــپّو کـم و تا صب نییه
کـــرسیه یــخ مـــایه ی دِقـــه دلــه! تِــلو تُمُش واســته الـــــــو خب نییه
مِن نِتِرینگ هِنزِنُم هر شویه عید! چو که هِمُن چو نییه کو چویه قید؟
راســــتی بــــدانین هَمِتُن وِچّه ها! وا هـــــمه چی وازی نه وا چویه قید
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/10/11
مارُم: مادرم// پییِرُم: پدرم// شُویه عید: شب عید// چره: چرا؟// هابیه: شده است// چویه قید: چوب اتصال بین پایههای کرسی، بند، مهار، اتصال چوبی// صد دفعه: صد بار، صد دفعه// به وچا بگی: به بچهها گوشزد کنی// وا: با// وازی: بازی// دِنخیزه: میخزد،میرود// دنج خودش: خلوت خودش، جای بی آمد و شد، خلوت و آرام// کنج: گوشه، زاویه،نام هر ضلع کرسی// لقِه: لگد// جفتک: لگدی که حیوانات چهار پا با هر دو پای خود بیندازند. و نیز جفتک: نوعی از پرش که هر دوپا را جفت کنند و از جایی بجای دیگر بپرند// هِنبله جا: میگذارد رد// لِنج خودش: لب و لنج، در خشم شدن، کشتی، ناز و آرام// کنجِ مِنَم: کنج من هم// جایه مِنِه: مخصوص من است// دِخیزه: بخوابد، فرو رود// دوشک: تشک، زیرانداز// چوقا: چوقا لباس پشمی ضخیم و خشن که چوپانان و کشاورزان بر تن میکنند// بُپّا: مواظب باش، حواست جمع باشد// تُخُل: به کسی که خرده شیشه داره، اهل دوز و کلک، ناراست، ناخالصی//
پایه مِنِه: پای من است// جولی: گودی، عمیقی// چاله: منظور چاله کرسی و آتش دان کرسی است// الو: آتیش، آتش// خُب نییه: خوب و اندازه نیست// تپّو: خاکه زغالهائی که با شستشو در ظرفی بصورت گلوله در میآوردند و پس از خشک شدن در منقل یا آتشدان چاله کرسی قرار میدادند//
تا صب نییه: تا صبح نمیماند، جوابگوی این سرما نیست،کم داریم// تِلُو تُمُش: بوتههای خاردار، بُتّه// نِتِرینگ: تلنگر، هشدار، آگاهی دادن با انگشت اشاره// هِنزِنُم: میزنم// بدانیم: آگاه باشید// همه تُن: همه شماها.
