شعر شماره هشتاد / صفحه 146
یَه آشنایی ما داشتیم آق معلّم! که درس هِندا دوجا این آق معلّم!
یَه هفته سمت کم دردای اُن شهر یَه هفته سمت کم وُسعای اُن شهر
هُخواست این آشنا پایه بگیره چِره چون مدرکش چند ساله گیره؟
خلاصه آدرسای وَررِسی کِرد یَه هفته هر دو جای وارِسی کِرد
نِتیجه اینطَری بِ طبق آمار دوجور بِ هرکجا یَگ بُرّی آمار!
یه آمار هِنگه که اِز بیژن خُب نِتیجش اینطَری بِ اِز ژن خُب
سوالی کِرده اِز وِچَّک کیانا ک توضیح هادِنه واستِش اِزینا
سر صبح نُن و صبحانت چطوره؟ ناهارت وا شُمه هر شوت چطوره؟
لباس و رخت و ریزات اِز کجایه؟ چه تفریحی هِرین یا در کجایه؟
جُواب اُن ژن خُب اینطَری بِ نُن و صبحانه در ظرف زَری بِ
نُنِش تُست و عَسِل وا شیر و نارگیل یه وعده چاشت و چنتا دانه ازگیل
نُهارَم جوجه اردک شام فست فود لُباس و رخت و ریزُم مارک تام فورد
شب جُمعه یه سانسم سینُماییم اِز اُنجه واسته فرداش باغُ ماییم
هِریم باغ و هِریم هر دم به غُطّو هِخِندیم و هُخُفتیم مین آفتُو
حالا آمار کم وُسعای گوش کن! جُوابی کادییه عباس توش کن!
سر صبحانه گوشتای پریشُو که مارُم بِشته لا نُن اِز هِمُن شُو
نُهارَم اِشکنه یا دانه گندم مُقَوّیه چقد دورش بِگِردُم؟
شُم هر شُو فقط شِلغم به باره اُنَم هرکی یه سهم بیشتِر نِداره
ولی بابا سر و جُن هِشکِنه چون! قِلیف شِلغمش هر شُو به باره
صُبِ فردا قیامِت هستِ خانه هِخِندیم وا هَمو یگ دستِ خانه
کسی فکر لُباس و کوش نییه جُن ب فکر اینجِن و اُنجِن نییه جُن
فقط تُو دادِن بابا قِشنگه قِر و باد مهره هاش همچو فشنگه
کجا به سینماها اِنقِد آزاد؟ بخِندی یو هاباشی یگ بُرّی شاد
کُدُم باغ که غمهای بُبُرده؟ کُدُم غمخوار غمهای بُخورده؟
دل خوش وا هِمین چند دانه شِلغم بُمانه تا ابد بی غصه و غم
معلم ویر بِدی اِز هر دو وِچّه حقیقِت تا بِگه هُمباشه کاچه
چِقِد فرق نُگا وِچه وا وِچه؟ کجا داریم هِریم ما آچه آچه؟
هِنوزم بی جُوابِ این سوالا! یکی هِندانه بِشته طاقچه بالا!
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1400/12/05
تازه وَختی یَم که سمج هاباشی که بفهمی جُوابش هِنگن به تو ربطی نِداره شِلغم اینم اِز ما یو اِز او یو اِز تو یو اِز شلغم ایشالا هَمِتُن بی غم باشین شاد خِندُن.
هِندا: میداد// کم دردا: مرفهین در رفاه و آسایش، راحت، آسوده// کم وسعا: کم در آمدها، نادارها// هُخواست: میخواست// پایه: درجه، رتبه، مرتبه// اینطری: به این طریق، این طور// بُرّی: خیلی، زیاد// ژِن: پایهی فیزیکی و عملکردی وراثت// وِچّک: بچه کوچک معصوم// کیانا: اسم پسرانه، حاکم، طبیعت// هادِنِه: بدهد// واستش: برایش// شُم: شام// شُو ت: شبات// هِرین: میروید// زری: طلایی، به رنگ طلا// تُست: نوعی نان ورقه شدهی انگلیسی که با قرار دادن آن در مقابل حرارت برشته شده است، مخصوص صبحانه// اَزگیل: درختی از تیره سیب وش میوهی درشت آن شبیه زالزالک است//
فستفود: غذای غیر خانگی، ساندویچ، همبرگر، پیتزا// تام فورد: طراح مد لباس در آمریکا// سانس وسیانس: زمانی برای نمایش فیلم یا تئاتر، جلسه، نوبت// اُنجه: آنجا// هِریم: میرویم// غُطّو: شنا، آبتنی// هِخِندیم: میخندیم// هُخُفتیم: میخوابیم// آفتُو: آفتاب// کم وسع: ناتوان، کم توان، ضعیف// نوش: هر چیز مطبوع و خوشایند// پَریشُو: دوشب قبل و گذشته// سرِشُو: اول شب گذشته// هِشکِنِه: میشکند// قلیف: دیگ مسی//
تُو: چرخیدن، تاب خوردن// باد مهره: گازهای معده// هاباشی: بشوی// بُبُرده: برده است، رفع کرده است// وا: با// بُمانِه: بماند// ویر: تعجب، متحیر شدن، ناله و فریاد// کاچه: پر حرف، یاوه گو// آچه آچه: قدم کوتاه کودکانه و حرکت احتیاط آمیز همراه با نظارت والد، به قاچه قاچه هم معروف است//
هندانه: میداند.
