شعر شماره هفتاد و سه / صفحه 136
صُبا یو پس صُبا آشرشته داریم یَکم نذری به هَمراش، کِشته داریم
تِکاندُم چند دِرختِ واســـته نذری ایــنِ اُن نــذرِ کـه ما بِنویشته داریم
طِـبَق روی طِـبَق باز مـــینِ کــوره!! دِچــینیم کِـــشته یِ بِــــرِشته داریم
یَـه چــند سـالِ که نذرا اینطَری یَه یَــه نــقشه واسـته یِ فرشته داریم
هُــخواییم مـــینِ این جمعا بیایه هِـــمینطَر دیـــدِنِ ســـر رشـته داریم
پــــس اِز این دعــــوِتَن چنتا بزرگا بِــگَن نــذرا قُــــبول تــا کِـشته داریم
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/06/24
بد نییه بجای نذر غِذا؛ وقت، فکر، تجربه و تِخصصم نذر کنیم یا نذرایی کنیم که مردم یَه جورایی فکرشُن عوِض هاباشه یو خُب سر و سامُن بگیرن و باعث خوشحالیشُن و تِرقیشُن هاباشیم. نذرای جِدید و شدنی؛ بُور کنین هُمباشه، هِنتانیم.
صُبا: فردا صبح// پس صُبا: پس فردا// کِشتِه: برگه زردآلو// تِکاندُم: تکان دادهام، جمع آوری کردهام// بِنویشتِه: سیاهه و یاداشت//
طِبَق: ظرف چوبی بزرگ مسطح و گرد و چهار گوش، پوشش// مینِ کوره: محل در بستهای که گوگرد را برای بودادن برگه زردآلو و غیره روشن میکردند// دِچینیم: بچینیم، روی هم قرار بدهیم// این طَری یَ: این شکلی شده// یَ نقشه: یک نقشه برای خواستگاری فرشته خانم// هُوخواهیم: ما میخواهیم// مینِ این جَما بیایه: داخل این مراسم و این اجتماعات بیاید// هِمینطَر: اینگونه// سررشته: سر نخ، راه کار، مهارت در کاری// بُزُرگا: سران فامیل.
