شعر شماره هشت / صفحه 23
عَلُف جوشه بیــا تا گــل دُکاریم یَکم ســوزی یَکم سنبل دُکاریم
دُکــاریم تــخم ریــحُن وا بِنفشه کـــنار نـــهر اُو مُــلمُــل دکــــاریم
***
بــــــــه عشـــق نوبهار نــو رسیده گــــل ســـنبـــل بـــــهارِ نو رسیده
عجب رنگی عجب بویــی بیارده دلی خــــوش وا بـــهار نو رسیده
***
مُـــصَفّایــه چــقد کـــو یــو بیابُن گل و سرسوزی و جوی و خیابُن
گل شب بو گل نرگس گل یاس دِپوشانده سر کـــوی و بــــــیابُن
***
هــمه شاد و همه دلخوایه بلبل گــل و پــروانه یَم همرایه سنبل
دُکـــاره تــخم شادی هرکی امرو نشُنی هِــنبِله هــمپایه تــــــر گل
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/11/10
علف جوش: فصل رویش گیاهان که از اواخر اسفند تا آخر فصل بهار میباشد.// ململ یا ململی: سنگک، گاو دانه، ملک، بسله// دپوشاند: پوشانده است//
ترگل: اسم دخترانه، گل تازه و شاداب، اسم فارسی.
