شعر شماره شصت و هشت / صفحه 124
قِـــدیم هُـــنگفت، مـــدیرِ چَــپِه روش کن ینی برعکس بُخوان،نه چَپه روش کن
اُنَـــم کــــی بِ؟ کـــه هُــــنگفتِه بـه وِچّا؟ مــــعلم بِ؟ یــــا ناظُم؟یا کــه کـــاچّا؟
فـــقط یَـــگ کــاچّه داره صــد خِـــریـــشک بــه حرفاش یا بکاراش کی کنه شک؟
مـــدیر برعکس،مـــریض بـــرعکـــسو چپّه قِــلَم کــاغِذ، یَــه بُرّی هـــابه چــــــپّه!!
نِـویشتن وِچّــه هـــا واهـــم یَــه جـــــمله اُنَــم بــرعـکس نه صدجمله یَه جمله!
غــــش وضــعف کِـــردَن اِز خِــنده بُـمُردن یَــه جـــمله بــــیخودِ ه فــوری بُـخوردن
عجیب بِ واستِشُن این جمله برعــکس عـجیبتِر جملههایی هسته برعکس!!
کُــــــباب، بـــــابــک، درد،درده هــــــــمیشه مــدیر خُــب، خُــبه، بــد خُــب نـــمیشه
بــــیایین وا مــــدیــرا راســـت بــــــاشـــین مـــدیرا مــردمن رو راســــت بــــاشین!!
مـــدیر وایِـــد مـــییُندُو بـــاشه قـــــــــبراق وِچِـــسبه کـــــار کـــنه، نُکُــنِه اغـــــــراق
مـــدیرِ قــــاره خــــوردو، خـــــورد نُــــــباشه کِلُـــن فــــکر بـــاشه یـــو تِــرسو نُباشه
اِزیــــــن دار و نِــــدار شـــهر نِــــتِرســــــــــه اگـــه ایــذا ءش کـــنن وازَم نِــــتِرسه!!
دلــــــش قــــرص بــاشه تــا وا مـــــردمایه مـــــــــــــدیر مـــردمی، وا مـــردمـــایــــه
نـــه برعـــکسه، نـــه در عـکسه نـه درقـاب دلـــش وا مــردم، فــکرش نییه خواب
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/06/03
عطِشِ قدرِت خطرناکتِرین پدیدهیِخودسری مدیره، آهای مدیرا خودسری خُب نییه.
هُنگُفت: میگفت، بیان میکرد// چپِه رو: برعکس کردن حروف// چپه روش: واژگون کردن، سر نگون، آوار// اُنَم: آن هم، ایشان هم، او هم//
کی به؟: چی کسی بود؟// هُنگُفتِه: میگفته است// وِچّا: بچهها// کاچا: کاچهها، پرحرفها، کسانی که از هر دری و از هر دیواری آسمان به ریسمان میبافند// خریشک: خندههای از سر دلنوازی و شیطنت// یَ بُرّی: خیلی زیاد، پر تراکم// هابِه: شد// مییُندو: وسط، مرکز، کانون// قبراق: سرحال و چابک هم فرهنگی هم علمی// اغراق: مبالغه کردن، افراط در مدح و ذم کسی و کسانی// قاره خوردو: شاهرود به تعبیر جناب کردوانی مرحوم// خُورد: کوچک اندیش، کوتوله// کِلُن فکر: اندیشمند و دانا، هوشمند// ایذاء: اذیت کردن، آزار رساندن، رنج دادن// قرص: محکم و سفت.
