شعر شماره شصت و چهار / صفحه 114
هُـــخواستُم بِرُم پــادِگُن وَخــــت صُب! سووار هابییُم یَگ اُتُل تخت و خُب!
یَــه ایستگاه رد هابه زنــی کِرد سووار! اشــــارش کِـــــردُم بــــــــیا اِی خـووار!
بــــشین وِچّـــه داری بـــغِل جــــای مِــن تــــعارف نُــــکن تــــو خـــــوواری بِمِن
به حرفُم نِکِرد گوش وگفت نه بشین! بــــگیر وچُّــــمه تــــو بـــغل اِی اِمین!
تـــو ســـــروازی یو زِلّــه ای اِی پــــــــسِر دعـــات هُــــنکُنُم مِـــن هــاباشی پدِر
بــــه وِچّــــه نُــــگا کِــــرده مـــــاتُم بُبُرد! چـــه حــــرفا چــه چیزا کجاهام بُبُرد؟
بـــه ایـــن فــــکر و اُن فـکر بِرَفتُم فرو! مـــقصر خــــودُمُم کـــه کِـــردُم شـــرو
اِزیـــن پـــا بـــه اُن پــــا نـــگا کِردُمِش! پــــیاده هــــابه یــــو صـــدا کِردُمِش!
کــــجا هِــــنگُریــــزی بـــــگیر وِچِّــــــته؟ چــــــقد حــــیله داری نِـــگِز لُــــــچِّته؟
هِـــــرفت و هِــــرفتُم بِــــدو پــشت او! وَخِــــست وِچّــــه هـردو وِلو پشت او
یَـــه جـــایی بِشِست خسته هابه زَنَک به مِن گفت تو سروازی یا اُوخُنَک؟
چـــیشیز هــــابییه وِچّـــه مال کــــیه؟ تـــو دیـوانه ای مِن کییُم این کـیه؟
بــــــرو تــــا شــــــکایِت نِــــــــکِردُم اِزِت بُـــبُر وِچّـــه یِ مِــــن رِضــــــــایُم اِزِت
بِـــــدییُم اِز او ویــــر و ویـــــرُم بِــگِت! وا حـــرفاش یَــــجوری به زیــرُم بِگِت
اِزُن دور، آژانِ کِـــــــــــردُم صـــــــــــــدا! بـــیایین کـــمک شـــــــاکییُم اِی خدا
بِــــلایی بــــییامه ســـــرُم بـــــــی هوا! غِـــریبُم نِـــــــدارُم نُــــــــوایی نُـــــــــــوا
بـــــییامه آژان گـــفت بــییایین رَدُم! هِــــریم ســـــــر کِـــلُنتِر جـــلو نه رَدُم!
مِـــن و وِچّـــه یـــو مــــار وِچّه یَـــه وَر! بــــییامه کِـــلُنتِر وا ایــــست و خـــبر!
نُـــگا کِـــرد مِــــن و وِچّـــه یـــو مــــارِشه یَــــجوری کــــه انــــگار ایـــن کـــارشه!
بـــه زن گـــفت بـگو واستُم اِز مــاجِرا؟ اِزیــــن وِچّــه ننگِت نییه پـــس چرا؟
تـــو ســـروازی ایـــنجه وِلُــــویی چِــره؟ تـــو غِــیبِت کــــنی کی بجا تـــو هِره؟
نـــظامی بـــهش هـــادییُم مِن سِــلام سِــــلام و سِــــلام و سِـــلام و سِــــلام
یَـــه کـــم اِز هـــمه مـــاجرا گفتُـــمِش! اِزیـــن کـــار زن وا خـــودُم گــــفتُمِش
نِـــکِرد بُـــوِر و گـــفت یَه کــاری کنیم! کــه ایـن وِچّه هرچی بگه هُـــنکنیم!
تـو رو کن به دیفال و پشــتت به مِن شــما خانمم پـشت به دیــفال و مِن
بـه تـــــرتیب کنین وِچّه یِ هِی صدا! یَــه بــار تــو بـــگو وِچّـــه بــابــا بــــــیا
یَـــه بارم بــــگه مارِش اِی وِچّــــه جُن بــــیا پـــیش مــارِت تو اِی جُــنِ جُــن
خــلاصه یَـــه چـــنبار کِـــردیم صــــــدا! زنـــی اُنــــوَر و مِــــن ایـــــنور جـــــــــدا
یَـــهُو وِچّــــه پاهامِ دســــــتش بِگِت! وِچِـــسبی یــو چــنبار جَستِش بِــــگِت
بـــهم گـــــفت بابا بــــغل کــــــن مِــنه بـــغل کــــن بابا بــــغل کــــن مِــــــــنه
بِـــخِندی یَــــکم سَـــر کِلُنتِر به مِـــــن! کـــه وِچّــه چِــره هِنگه بابا به مِــــن؟
تــــو بابای ایـــن وِچّـــــــه ای اِی پسر! خــــبِر کــــن بــــه عــالُم خبِر در خـــبر
بُــــماندُم مـــبهوت و گـــنگ و ذِلـــیل! عـــــلیلُم عــــلیلُم عـــــلیلُم عــــــــلیل
مِــــن و وِچّــــه یــــو پـــــــــادِگُن بـــگو! وکــــیل و وکــــــیل زادِگُـــــن بـــــــگو!
دِگه قاطی هـــابه هـــمه چـــیم یَـجور یَــــجوری یَــــجوری یَــــجوری یَـــــجور
بـــه ذهـــنُم بِزه خـــانه دخـــــتِر عــمو! بِـــرُم قـــصّه یِ مِـــن بـگُم مـو بـه مـو
بِــــرَفتُم وا وِچّــــه دمِ خــــانه شُــــــن! هـــزار فـــکر کِــردُم واسته بانـه شُـن!
ولــــش کِـردُم هرچی که بادا خُوشــه! بـــگن وِچّــو عــباس چــقد ناخُوشـــه؟
هُــــخواستم کــــه زنگِ فشار هادِنُــم! درِ وا کـــــنن افــــتخـــــار هــــــــــادِنُم!
بُـــخورد لَقــه ای تـــخت پشتُم وَخــه! بُــماندی بـه خُو چائیـــت بِشتُم وَخه
وَخِـــستُم مِـــن اِز خُــــو سَـرُم تُو بِـتُو! کـجایَن زن و وِچّــه کـــــی مانده خُو؟
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/05/24
هُخواستُم بِرُم: میخواستم بروم// پادِگُون: پادگان، بسکون دال گروهی از سربازان که در یک محل متوقف و مامور نگاهبانی آن محل باشند، سالخو//
وقت صب: هنگام و اول صبح// سُوار هابییُم: سوار شدم// اُتُل: اتوبوس شهری// تخت و خُب: راحت و آسوده و خلوت// یگ: یک//
رَد هابِه: گذشت، عبور کرد، رد شد// زنی کرد سُوار: خانمی سوار کرد یا سوار شد// اشارش کردم: دست بلند کردم که بیا// ای خُوار: ای خواهر//
وِچِه داری بغل: بچه به بغل هستی// جای مِن: در صندلیای که من نشستهام// تعارف: چیزی بهم پیشکش کردن// نُکُن: نَکُن// وِچُومِه: بچهی مرا، فرزندم را// زِلهای: عاجزی، بستوه آمدهای، به تنگ آمدهای// هُنکُنُم: میکنم، انجام میدهم// هاباشی پِدِر: بشوی پدر// ماتُم ببرد: تعجب کردم، حیرت زده شدم// کجاهام بُبُرد: با این حرفش من را از خود بی خود کرد، به فکر انداخت// خودُمُم: خودم هستم// هابِه یو: شد و// صدا کردُمِش: صدایش کردم//
کجا هُونگُریزی: کجا میگریزی یا فرار میکنی؟// بگی وِچِتِه: بگیر بچهات را// نِگِز لوچِهتِ: لبت را گاز نگیر// هِرَفتو: میرفت و// هِرَفتُم: میرفتم//
بِدو: در حال دویدن// پُشتِ او: دنبالش// بِشِست: نشست// خسته هابِه: خسته شد// زنک: زن کوچک، مصغر زن// اُخُنَک: آب خنک، سرد//
چِشیز: چی شده است// هابیه: شده// اِزِت: از تو// بُبُر: ببر، ببرید// بِدییُم: دیدم// اِزاو ویر: از او کاری تعجب آور و غیر باور دیدم// ویرُم بِگِت: تعجب مرا برانگیخت انگشت بدهان شدم// واحرفاش: با حرفها و حرکاتش// به زیرُم بگت: مرا خوار و گرفتار کرد و له شدم// اِز اون دور: از راهی دور// آژان: پلیس// شاکی یُم: شکایت دارم// بیامه: آمد// غِریبُم: دور از وطنم// بیایین ردُم: بیایید دنبالم// هِریم: میرویم// سر کلنتر: منظور کلانتری است//
جِلو ن رَدُم: شما نروید جلوتر دنبال من باشید// مِنُو وِچِه یو: من با بچه// مارِ وچِه: مادر بچه// یَوَر: یک طرف، یک سمت// مارِشِه: مادرش را//
یَجوری: به نوعی، به گونهای// واستُم: برای من// ننگِت نیّه: عیب و عار نداری، شرم و حیا// اینجِه: اینجا// وِلو یی: رهایی، پاشیده ازهمی// هِره: میرود// هادییُم: دادم، انجام دادم// یَکم: اندکی// گفتُمِش: به ایشان گفتم// واخُودُم: با من خودم، با خود من// بُور: باور، راستی درستی کار را نپذیرفت//
یَکاری: ابتکاری و ترفندی بزنیم بِگِه// هُنکُنیم: بگوید انجام میدهیم// دیفال: دیوار// یَهُو: یکباره، یکمرتبه// پاهامِ: پاهای مرا//
دستش بگت: با دستانش پاهای مرا گرفت// وِچسبی: چسبید// جستش بگت: ورجه ورجه کرد// بِهِم گفت: به من گفت// بغل کُن مِنه: بغلم کن من را// بِخِندی: خندید// هِنگِه: میگوید// بُماندُم: ماندم، بی حرکت شدم// مبهوت: سرگردان، بهت زده// گُنگ: بی زبان، لال// ذلیل: خوار، پست//
عَلیلُم: مریضم، رنجورم، دردمندم// دِگه: دیگر// قاطی: درهم و برهم شدن، مخلوط شدن// هابِه: شد// همه چیم: تمام افکار و کارهایم//
یَجور: به نوعی، یک نوعی// بزه: خطور کرد، به فکرم زد// بانه شون: بهانهشان، ایراد و بازخواست// وِچُو: بچه کوچک، از در دلسوزی عنوان کردن//
ناخوشه: مریض احوال است// فشار یا قُچار: فشردن، زدن// افتخار: فخر کردن، سر افرازی// هادنم: بدهم// بُخُورد َلقِه: لگدی خورد//
تخت پشتم: از پشت به دندهها و قفسهی سینه// وَخِه: بلند شو// به خُو: به خواب ماندی// چائیت: چاییات// بِشتُم: گذاشتم، قرار دادم//
وَخِستُم: بلند شدم// توبِتُو: با سرگیجه و منگ// کجایَن: کجا هستند// کی مانده خُو: چه کسی خواب مانده است؟
