شعر شماره شصت و دو / صفحه 109
دِگه مَن دوغ هِنُخوام؛ رِیحُن و اُودوغ هِنُخوام
واسته چند لقمه پِلو یا که چِلو
دم مَــــچِّد هِــــرویم عــقب جِلو
اگــــه بِـــیلَن یا که رامُن هادِنَن
دِگه مَن دوغ هِنُخوام؛ رِیحُن و اُودوغ هِنُخوام
ســـــرسفره هِشینیم عقب جِلو
دُوری لب تختِ پر اِز عدس پِلو
اگــــه باشیم، مایه بیرون نُکنن
دِگه مَن دوغ هِنُخوام؛ رِیحُن و اُودوغ هِنُخوام
خُـــــدّام اِز اُن روبــــــــرو خـــیره یِ واز
بـــه مِــــن و اَمَــد گـــردِن کُـــــله غــــاز
لقمه گیرکِرد به گُلوم اگ هُولُم نُکُنن
دِگه مَن دوغ هِنُخوام؛ رِیحُن و اُودوغ هِنُخوام
وا نُــــگاش هِــــــنگه وَخِز اِی رقاص
دیــشب ایــــنجه دِبی یِی وا عباس
بِیتِره تا زود بِرُم که آبروریزی نُکنن
دِگه مَن دوغ هِنُخوام؛ رِیحُن و اُودوغ هِنُخوام
راست بیامهیو وِگِتگوشُمِ دستشکهوَخِیز
مـــــــارَکِت مـــــــنتِظِر واز دم در یــــــالله وَخِیز
قــــــایُم هِــــی تُــو هِندا، آخ،گوشُمِ کَر نُکنن
دِگه مَن دوغ هِنُخوام؛ رِیحُن و اُودوغ هِنُخوام
شاه نشین غُلغُله بِ جای سوزِنَم نِ بِ
مِــــــــنه لقمه به دُهُـــــن فَرتُم کِـــــــــــرد
نـــــانِجیب وارث بــــی شــرطُم کِـــــــــــرد
هــمه یَـــگهو بِزییَن زیر هَوار دُو کِـردَن
واسته یَگ لقمه پِلو بجای حسِن حسین هُو کِردن کاشکی دعوِت نُکنن
دِگه مَن دوغ هِنُخوام؛ رِیحُن و اُودوغ هِنُخوام
ایــــن چــــه گُـــــو دعــــوِتِ ایـــنا کِــــردن
نـــــــذر و وَخـــــــمِ نــــه کـــــه اینا کِــــردن
مُردهشورش بُبُره اُن که رئیسهابییهواز
دُوری پِـــرّانی کنه ما بکشیم هردفعه غاز
این ریایه نُکُنن نَه نُکنن
دِگه مَن دوغ هِنُخوام؛ رِیحُن و اُودوغ هِنُخوام
کـــــــار هـــــــر ســــــال اینا اینطَریه
جــــــز اینا بــــگین کــــــجا اینطَریه؟
بخوره فرق سر گُنده کَپِل یا مَمَشُو
لقمه هاشُن دُوری هاشُن همه شُو
چـــــــون ریـــــا کــــــاریِ بـیخود نُکنن
دِگه مَن دوغ هِنُخوام؛ رِیحُن و اُودوغ هِنُخوام
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/05/17
دِگِه: دیگر، باز و مجدد، جز// مَن: شاهرودیها مِن تلفط میکنند؛ اما این تکیه کلام بعضی از دوستانی است که در مجلسی پدر خدا بیامرز یکیشان طلب دوغ از خدام ساقی سفره کرده و نا خوداگاه گفته: مَن دوغ// هِنُخوام: نمیخواهم// ریحون: یکی از سبزیهای خوردنی که دارای ساقهی نازک و برگهای درشت است.// اُودوغ: آب دوغ، دوغ// واسته: برای، بخاطر// دَمِ مسجد: جلوی مسجد// هرویم: میرویم// بِیلَن: بگذارند، اجازه بدهند//
رامُن: راهمان، جلوگیری نکنند// هادنن: بدهند، بگذارند// هِشینیم: مینشینیم، قرار میگیریم// دوری لب تخت: بشقاب مسی یک نفره// باشیم: بمانیم// مایه: ماهارا// نُکُنَن: نکنند// خدام: خدمتکاران هئیت// اُن: آن// خیرهی واز: از روی حیرت و شگفتی بچیزی چشم دوخته است دوباره//
کُلِه غاز: کوتاه گردن دراز// گیر کِرد: ماند و حرکت نکرد// بِگُلُوم: به گلوی من// هولُم: اینجا عجلهام معنی میدهد، اِشتُو// نُگاش: نگاهاش//
هِنگِه: میگوید// وَخِیز: بلند شو، حرکت کن// رقاص: بازیگر و بازیگوش، رقص کننده// اینجِه دِبییی: اینجا بودی// وا: با// بیتِرِه: بهتر است//
آبرو ریزی نُکُنن: اعتبار و ارج و قدر از بین نبرند// بیامه: آمد// بِگِتِه: گرفته است// گوشُمه: گوش مرا// وَخِه: وخیز، بلند شو برخیز// مارَکِت: مادر تو//
واز: باز، دوباره// قایُم: محکم، سخت// هی تُوهِندا: همش میتابید، تاب میداد// شاه نیشین: محل نشستن شاه در اتاق، قسمتی که شبیه ایوان است در اطراف تکایا برای زنان و کودکان و سالخوردگان که مشرف و دید کافی داشته باشد// غُلغُلِه: هنگامه و غوغا، انبوهی جمعیت// جایه سوزِنَم نِبِه: سوزن انداز نبود از تراکم و انبوهی// دُهُن: دهان// فَرتُم کرد: پرتابم کرد// نانجیب: پست، بد اصل، بد گوهر، بد نژاد، رذل// بی شرط: بدون الزام و تعلیق چیزی بچیز دیگر// یگهو: یک مرتبه// بِزیین: زدنند// زیرهوار: صدا و داد و فریاد یکباره// دو کردن: دویدند، فرار کردنند// هو کردن: سروصداراه انداختن و کسی را با جار وجنجال بدنام و بی آبرو کردن کاشکی: طلب چیزی بطریق آرزو کردن// چِگُو: چگونه و کار نابجا با حرف ناهنجار (گُه)// وَخمِه: وقف است، حبس عین ملک یا مالی و مصرف کردن منافع آن در اموری که واقف معین میکند// مرده شورش بُبُره: تک تک امور به تنهایی خوب هستند؛ اما مجموعشان به درد نمیخورد، برو بمیر بابا// هابیه: شده// دوری: بشقاب// پِرّانی: از کنار دیگ و آشپزخانه به بیرون بردن و خصوصی کردن بشقاب پر از غذا را گویند//
کُنِه: انجام دهد// بکشیم هر دفه غاز: آب دهان را قورت دادن و چیزی نخوردن و حسرت خوردن!// نُکُنین نَ نُکُنین: انجام ندهید، مجبور به انجام نیستید// اینطریه: به این منوال و روش است، همینه// گنده کَپِل:کسی است با چربیهای اضافی در بالاتنه وپایینتنه (شکم، سینه، بازو، شانه، ران و باسن)// ممشو: دلقک، علامه سر پالیز (مترسک) یا شاید شغال باشد// همه شو: همه شب و روز و وقت و بی وقت.
