شعر شماره هفت / صفحه 22
گُـــذر کِــــردی بِـــه شارود گِردِشانو بیا مچّد جُمَه پـا خیزخیزانو!
فـــقط یَگ تُمُّن مَحکم دُکُـــن که! نُــــباشه نــخ نخی یا پِرپِرانو!
حــواست هــم نُــباشه پرت وازی! که هِنکِنِّه یَه جاتا ویزویزانو
اَلاُن اَلـــسّاعه اصـــغر مــــینِ رایــه بـــیـیارده یُـویُـو او وا فِرفِرانو
تویَـــم چـــشم انـــتظار مرتضایی؟ بــیایه یو بــــــگی آااا قِرقِرانو
چـــره یـــادُم بِــرفت و مِن نیاردم؟ هریــم حالا بجاش تا تُرتُرانو
نُــــخواســتی زور و اجـــباری نِـدارُم بِگیریم اِز جُمَه ما قیژقیژانو
هِـــنوز کَـــلبِ رُبـــابه پــا تِــــــــنوره! اُنَم بار بِشت جِگِر جا کِرکِرانو
چهروزی هابه امروز جُن چهروزی؟ بِسُرّی یُم چقد پا خیزخیزانو
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1400/11/08
مَچِد جُمَه: مسجد جامع واقع در خیابان مزار که به هیأت رانندگان معروف است.// را یا راه: مسیر، معبر، محل عبور ومرور// جُمَه: اسم شخص// تُمُّن: شلوار// دُکُن: امر به پوشیدن، امر به پا کردن// پِرپِرانو: نازک و نخ نما// هِنکِنّه: میگزد// جاتا: جایی از بدنت را// ویز ویزانو: زنبور یا زنبول// اَلاُن اَلسّاعه: همین حالا// مین: در// بییارده: آورده است// فِرفِرانو: فرفره کاغذی یا بادی// قِرقِرانو: فرفره چوبی// قیژقیژانو: تک تکانو، جغجغه//نیاردم: نیاوردم //هریم: میرویم// ترترانو: آبشار//کلب: کربلایی// تِنور: تَنور، محل پختن نان// بار بِشت: دیگ غذا را روی اجاق روشن قرار داده است// کِرکِرانو: مری گوسفند که به شش متصل است// هابه: شد// بِسُرّی ییم: سر خوردیم// محل سُر سُرانو: اول کوچه مسجد رانندگان در حاشیهی خیابان مزار بود که در حال حاضر چند مغازه (دکان، فروشگاه و...) و طبقه بالایی آنها دیکله قرار دارد. مغازههای حاج رمضون یا شاطُر رمضون قزوینی.
