شعر شماره پنجاه و نه / صفحه 99
مِن اِز تِکّه سیایو پَنجه یو سینی مِن اِز گهواره یو شیرخواره یو نی نی
مِن اِز ســــینه زِنی یو رسم آیینی یَه بُرّی چیز هِندانُم
من از یَـــگ مَجمع پُر اُو من از پولای مینِ اُو
من از وِردای زیـــــــــــر لُو یَه بُرّی چیز هِندانُم
من از شافی مِن اِز نافی من از خافی من از صافی
من از تــــــنها خدا کافی یَه بُرّی چیز هِندانُم
من از بِیدَق، کُتَل، قُــپّه من از طبل و غمِ کُپّه
من از سنج و نِی یو چوهای بی قُپّه یَه بُرّی چیز هِندانُم
من از شـــــیپور و بوق تِکیه زِنجیری من از پوش و ســـیا پــوشای زِنجیری
من از شـــــــمع و چراغ تِکیه زِنجیری یَه بُرّی چیز هِندانُم
من از قـــــهوه خوری وا سینی قهوه من از پخش یَه سینی چایی و قهوه
من از خُــــدّامِ چـــــــاییخانه و قهوه یَه بُرّی چیز هِندانُم
من از طـــــــوقای پــــای نـــــــخل مِن از غوغای پای نخل
من از اِی وای وای مردم پا نخل یَه بُرّی چیز هِندانُم
من از روزنهم نذرشَریعَت کوچــهرَزازان من از روزدهـــم عــــصر طَریقَتکوچه بَزازان
من ازروزدهمفصلبَصیرَت کوچهخَرازان یَه بُرّی چیز هِندانُم
من از ای صــــبح طــــــلوع هرگز نُکُن بَسّه مناز ای نانِجیب ظالُمستم تاکِی نُکُنبَسّه
من از اِی کارِوُنآهستهرو تندتند نِرُنبَسّه یَه بُرّی چیز هِندانُم
من از شــــــور و شِـــــــین و عِــــــــزِّت من از حق خواهی و جُراِت
من از رفعَت، صلابَت واژهیِ عِصمَت یَه بُرّی چیز هِندانُم
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/05/09
ما وارث عزیزترین امانتهایی هستیم که با جهادها و شهادتها و با ارزشهای بزرگ انسانی در تاریخمان فراهم آمده است تا چگونه زیستن را از خدا بخواهیم و چگونه مردن را خود رقم بزنیم.
تکه: پارچه// نی نی: نوزاد// یَه بُرّی: خیلی زیاد// هِندانُم: میدانم، اطلاع دارم// مجمعه: سینی بزرگی که ظرفهای غذا را در آن میگذارند// اُو: آب//
پولا: سکههای ریز و درشت// مین: داخل// ورد: ذکر، دعا// لو: لب// شافی: شفادهنده// نافی: نفی کننده، رد کننده، دور کننده//
خافی: پنهان کننده، پوشاننده، درخشنده، ظاهر کننده، جن و پری و منسوب به شهر خاف// صافی: پاک و روشن، خالص، زلال، بی غش//
کافی: بس کننده، بینیاز کننده// بیرق: پرچم، راهنما در سفر، علم، پارچهای که بر سر چوب کنند// کتل: تل، تپه بلند در اینجا یکی از وسیلههای نمادین بکار رفته در آئین سوگواری عاشوراست. میلهای بلند تا ارتفاع ۶ متر است که با پارچههای سبز و مشکی و قرمز تزئین شده در مراسم مورد استفاده قرار میگیرد// قُپِّه: دسته علم، بالای پرچم بزرگ یا کتل استفاده میشود// کُپِّه: بلندی – انبوه خاک// تل توغ: علم بلند و پرچم// نخل: سمبل تابوت شهدا در کربلا// نذر شریعت: منظور مراسم هیئت شریعت است در کوچه رزازان// طریقت: سیرت و حالت، مذهب// راه و روش بصیرت: بینائی، توانایی، شاهد و حجت// نِرون: نران// شور و شین: بانگ و فغان، شور و شیون، گریه و زاری// عزت: گرامی شدن، ارجمندی// رفعت: برتری و بزرگواری// صلابت: استواری سختی// عصمت: ملکهی اجتناب از گناه.
