شعر شماره پنجاه و پنج / صفحه 94
دم غـــارِ مــــولهها خَــــف کِـــــردُم! مــــولههایی بِـــدییُم کــــف کردم!
یــــکی وا زور هِــنکشی یَــگ دانه! کِـــه تِــرِخت صــاف بِرِوِه یَگ لانه
مِنِ مــــاتُم بِــــزه اِز ایــــن کــارش! چِـــطَری یا دِتُـــپی ایـــن غـــــارش
دو هـــزار مــــوله هِمین رایه هِرَن! هی تِرِخت هُنکُنن و چــایه هرن
درسِ امـــــید بِـــــگِتُم اِز مـــــــوله! نــا امــیدی بُــــخدا اِز غـــــــــــوله
غــول بــی شــاخَک و اَلدَنگِ عِــلیل نــا امــید هُــنخوره اُردنــگِ ذِلـیل
هــاج و واج هــابییُم اِز یَـگ ژوله! درس خُـــبی هـــادامِ یـــــگ موله
درس دو یا هادو وا دو همه وَخت نِـــگیرُم تـا هِنتانُم کارامه سخت
هــــمه چــی اِز رو حسابِ همه جا! دشت، دریا، کوه و صحرا وا سِجا
چـــطو دنـــیا هــمه چیزش اَفسُنِ؟ مــــــــولهیِ لَـــقه نِــــکردی آسُــنِ؟
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/04/27
دَمِ: جلو، نزدیک// غار: سوراخ// مُولِه: مورچه، مور// خَف: دولا شدم، خودم رو جمع و جور کردم، سنگر گرفتم، قایم شدم//کِردُم: انجام دادم//
بِدییُم: دیدم، مشاهده کردم// کف کِردُم: از حرکت کردن باز ایستادم، آنچه از جوشش آب بر روی آن ظاهر میگردد// وا: با// زور: توانایی، نیرو، قوه، فشار// هِنکِشی: میکشید، حمل میکرد// تِرِخت: صاف، در یک راستا، هموار// بِرِوه: برود// یَگ لانه: درون، داخل لانه// ماتُم بِزِه: متحیر و متعجب شدم//
چِطَرییا: چگونه// دِ تّوپی: با زحمت و زور وارد شد// وَر: در// چایه هِرَن: گودیِ عمیق است که میروند// هُنکُنَن: میکنند، انجام میدهند//
وا بار هِرن: با باری که دارند میروند، نه خالی// بِگِتُم: گرفتم// غوله: دیو، موجود افسانهای زشت و بدهیکل// الدنگ: بی عار، لوده، بیکاره مفتخور//
علیل: بیمار، مریض، رنجور// ذلیل: خوار، پست// اردنگ: خوار، پست // هاج: متحیر، سرگشته، درمانده// واج: کلام، سخن، کلمه// هابییُم: شدم//
هادامِ: به من داد// ژوله: پرندهای خوش آواز، حلال گوشت شبیه گنجشگ کمی بزرگتر از آن روی سرش تاجی از پر دارد// سه جا:باغ سه جا بر پایه معماری و عناصر تشکیل دهندهی آب و درختان و کوشک میانی با سه ساختار اول عبور جوی آب از قنات، دوم محصور با دیوارهای بلند و سوم عمارت تابستانی و استخر// دو: دویدن و تلاش// هادو وادو: بی وقفه و مستمر برای آیندگان باقی گذاشتن اثر خوب// نِ گیرُم: نگیرم، قرار ندهم// هنتانُم: میتوانم، در توان دارم// چِطو: چه جوری؛ چرا؟// افسونه: حیله، مکر، نیرنگ، دمدمه// لقِه: لگد// آسونه: راحته، دشوار نیست، دنیا جز اسودگی چیزی دیگر نیست !!
