شعر شماره پنجاه و دو / صفحه 88

کــــنار یَــخنی یو ماست جوشِ دیروز!     دِجــــوشانو نِبِل کشک روشِ امروز!
دو روز گورماست وشامی بَسّه مارجُن     بُـــپُز مانـــی پِلو پس کوشِ فیروز؟
تـــــــا آش زِنـــگلاچـــو وَخـــت نِـــداریم     یـــکم اُودوغ خـیال بِل نوشِ بهروز
قِــــلیفِ کَـــلّه جــــوش روی اجــــــــاقه     فِسِــــنجُن قرمه سوزی توشِ نوروز
اِز اُن اُوی نَـــــخودو کـــــم بـــــخور که!     بُـــمانه کاســـه ای بــــهنوشِ پیروز
یِـــتیمچه اَرزُن و هــــــرجا بگی هست      بِــچِش قـیمه نِگی اُو دوشِ هرروز
بــــگو اِز پُـــرز تَــــــف داده بـــــــــــیارن      حلیم خور هابییه مدهوشِ دلسوز
یَـــه دُوری واســــته کی بُلماق بِشته؟      بـــجای فِـــله ایــن پاپوشِ سی روز

عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
​​​​​​​  1401/04/16

یخنی: به عبارتی همون آبگوشت زنگلا چویه، گوشت پخته سرد شده، آبگوشت ساده با سبزیجات// ماست جوش: مانند اشکنه و کشک درست میشه، به اینصورت که پیاز داغ و نعناع داغ رو تهیه کرده، ماست رو بهم می‌زنن (لَت) میدن تا روان و آبدوغی شود و مخلوط می‌کنند با پیاز داغ و... باید هم زد تا اصطلاحا نبُرّه// دجوشانو: اشکنه‌ای است با روغن داغ و نعناغ و نار دونگ (نار دانه) و تلیت کردن نان خشک و آبغوره یا گرده غوره برای چاشنی‌اش//
نِبِل کشک روشِ: نباید باشه کشک روش// گورماست: مخلوطی از شیر جوشیده سرد و ماست// شامی: از کتلت‌های خوشمزه و بنام شاهرود مخصوصا در ماه رمضان// بسّه مارجون: بقدر کفایت هست مادر جان// بُپُز: بپز// مانی پلو: مخلوطی از لپه، عدس، کشمش و کله جوش با ادویه و زعفران و...//
کوش فیروز: کجاست فیروز؟// آش زنگلاچو: آشی است که با خوردن آن کرسی‌ها رو جمع آوری  می‌کردنند. محتویات آن بیشتر زنگلاچو و سبزیجات و حبوبات بود// اُدوغ خیال: آب دوغ با خیار و شوید// بِل: بگذار// نوش بهروز: نوش جان کنه بهروز (اسم شخص)// قلیف: دیگ مسی//
کله جوش: گوشت چرخ شده و گلوله‌ای شده که با روغن سرخ میشد// توشِ نوروز: الان نه! عید نوروز!// اُیِه نُخُودو: پختن نخود با قلم و استخوان همراه ادویه جات// بُمانِه: بماند، پستایی// بهنوش: اسم، گوارا، خوب و بهتر// یتیمچه: خوراک بادمجان که بادمجان را یک خط در میان پوست گرفته و تیکه تیکه کرده با کشک و پیاز داغ و گوجه فرنگی درست می‌شود// بچش: مزه کن// اُ دوش: آب دوش حمام// پُرزِ تفت داده: منظور پُرزهای شکمبه گاو و گوسفند را که با کارد تراشیده و شسته‌اند داخل ساج مطبخ تفت می‌دادند و بسیار خوشمزه می‌نمود. غذای جدید قدیمی نوش جون// هابیه: شده// مدهوش دلسوز: کاسه داغتر از آش// دوری: بشقاب فلزی بزرگ مسی و لبه دار// واسته: برای// بُلماق: بُلماج، آش آرد، اماج// بِشتِه: گذاشته، نگهداری کرده// فِلِّه: آغوز، آغز (بضم غین) نخستین شیر گاو یا گوسفند پس از زاییدن، فله و شمه و فرشه هم می‌گویند، زهک هم گفته شده// پاپوش: کنایه از توطئه و پرونده سازی کردن برای کسی و ینگه شدن و سریش شدن// سی روز: عدد یکماه.