شعر شماره چهل و پنج / صفحه 78

هَـــــلُمبه لَا لُو چَـــم  وِچّــا  نییه       بُـــــکُرچییه هــــمدم وچـــا  نییه
تووِل هرکَلّه که پَخش بِ زِمین       باعــث اُن یَــگ خَــمِ وچـــا نییه
واخــیزخــیزانو همه حَـظ هُنکُنَن       هَــلمبه لَا لــو  غــم  وچـــا  نییه
چـرخ ریسو یَم وازیه روی زِمین       ای کـلّه مَــلّق  کـم  وچــــا  نییه
هَــلمبه لَا لو  هِـره  خـــیلی  بالا       تَـپ و تِـلِپَّست سهم وچـــا نییه
وخــتی بــزرگا هِــمِشینَن بالاش       جـیغ هِنکِشَن این چَم وچا نییه

عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
​​​​​​​  1401/03/08

هلمبه لالو: الاکلنگ، سست و آزاد// چم: راحت و قابل دسترس نبودن، قلق نداشتن// وچا: بچه‌ها// بکرچییه: زخمی شده، نزدیک کنده شدن دو سر ریسمان یا مشابه آن درحال قطع شدن// همدم: همنفس، همراه // تووِل: آبله، برآمدگی، قُر// یگ خم: حالتی در ورزش کشتی، زیر پا‌ یا دو پا را گرفتن//
خیز خیزانو: سرسره// حظ: کیف، بهره‌مند، بهره بردن// چرخ ریسو: بازی نوجوانان دو به دو از پشت سر با قلاب کردن دست‌های هردو و به نوبت سواری خوردن با آهنگ؛ بالا بوم ما کی چرخ می‌ریسه، آنکه در حال سواری دادن می‌گوید و سوار می‌گوید؛ ما می‌رسیم و جواب که بیا پایین تا ما بریسیم و ادامه دارد// کله معلق: پشتک و وارو زدن// هره: می‌رود// تپ: با دست به کسی زدن// تلپست: صدای افتادن در آب، یا بر زمین// سم: سهم//
همشینن بالاش: می‌نشینند روی آن// هنکشن: می‌کشند.