شعر شماره چهل و چهار / صفحه 77
دُرُغــگو یَــــگ کُــلایه غــــــار داره! مییُن لَـــک و لُچِّش مــــار داره
دُرُغـــگو حــــافظه اصـــــلا نِــــداره! وا صد جور حیله حُقّه کار داره
دُرُغـــگو شـــاخ و دمب کج نداره! دُرُغ مـــینِ قِـــلیفِش بــــار داره
دُرُغــگو دشــــمِن حَــقّه هــمیشه! بـــجای لـــیفه تُـــــمُّن، دار داره
دُرُغــگو رو سیایه مثل یَگ دیگ! مــچش تا گیر بییُفته زار داره
دُرُغــگو گُـل کنه حرفاش بکرسی! هِـــوینی هــــاره، اَره هـــار داره
دُرُغــگو راه برــه یَـــگ پاش لَنگه! وا اُن لـنگیش یَه بُرّی بار داره
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/03/05
بعضیا انقد دُرُغ هِنگن و ادا اَطوار و فیلم در هُنکُنَن که اگه بمیرن و مینِ قطعه هنرمِندا دَفنِشُن نُکُنن در حقشُن ستم هابییه. هِنگی نه، به درغگوهای کِلُن کلن یَه نُگا بنداز!
غار: سوراخ، سولاخ بزرگ// لک: دهان// لوچش: لبش// حیله: نادرستی و نیرنگ// حقه: دوز و کلک// دمب: دم// قلیفش: دیگ مسی//
اشبار داره: در حال تهیهی دروغی دیگر است، پختن و پرداختن// لیفه: بند پهن نخی شلوار// دار: دارنده، پولدار، راهدار، درخت بی میوه، صلّاب، صلیب، خانه، سرای، خودخواهی و خودبینی// هوینی: میبینی، میفهمی//هار: جنون، بیماری هاری که از گاز گرفتن سگ هار به انسان سرایت میکند، ولع جنونیَ//
برّی: خیلی زیاد// بار: در اینجا یعنی حمال بار منفی و کسی که حرفاش گل میده اما؛ میوه خیر.
