شعر شماره چهل / صفحه 71

پَــل هـادن پَـــلّه کـــن پــال پــال بَـــسّه نُـــکن کـــالـــجُو نِــبِل کــال کـال بسه
اگـــــه کـــــال جــــو خــــوری اِندازه داره بِـــلُمّان کـــم بـــخور مــال مــال بسه
کی اِز ایـــن جیک و پوکِت وا خبِر به؟ دودور دودور نُـــکن قـــال قــال بسه
خودت خواستی که جُرق باشی سرپَل پَـــل هـــــادِن وازی یـو بال بال بسه
چُــــقُرت غــــار و یَـــگ دُنــــدُن قِــریچه چه کالجو بِ چـه خُم دال دال بسه
یَـــه اِمــــشُویه یَـــکم دُنــــدُن جِــگِر بِل بــــگیر پَـــل هـــادِنَه پــال پــال بسه

عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/02/25


به نِظِر مِن مهمتِرین تُفاوت گویش و زُبُن و لهجه اینه که گویشا اِز یَگ زُبُن ماری ریشه بِگِتَن اما تُفاوتای دستوری، آوایی و واژگانی دارن. لهجه هایَم زیر مجموعه گویشَن که اُنایم هِمینطَر تُفاوت واژگانی و آوایی دارن وا هم.

