شعر شماره سی و هفت/ صفحه 67
باجــی کُلِّ گفته هات مِنه شاد کِرده چقد
خِــــنده وا حـــرف حــــسابات مــــنه شـــاد کرده چقد
ای بـــگِردُم جُنِته باجی تویی جُن جُن مِن
دلـــنشینه باجـــی حــــرفات مـــنه شــــاد کــرده چقد
مــیل نِــدارُم بــرسه شُــو کــــه نِوینُم رُخِته
شـــادی یـــو صـــوت و صــــدات منه شاد کرده چقد
عــالُم و آدُم ایـــن دوره زُمُـن ســر به تویَن
باجــــی یَــــگرنگی هر برق نُگات منه شاد کرده چقد
باجـــی هوکـــو زِدِنُم صبر و قِرارکِی هاداته؟
حالا فکر هُنکُنُم اُن حوصله هات منه شادکرده چقد
فل من هر دم و هر شُویه بُمان پیش دلُم
بُـــخدا بـــاجی هِــمین سادگیات منه شاد کرده چقد
باشـــه اُنــطری نُـماند اینطَری یَم زود هِرِوه
بـــاجی کُـــلِّ گـــفته هــات مـــــنه شـــــاد کـــرده چقد
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/02/21
چقد: چه اندازه، خیلی// بگردم جنته: فدات بشم، دورت بگردم// جن جن: جان جان منی، عشق منی// دلنشین: دلپسند، آنچه در دل نشیند، خوش آیند// میل ندارم: رغبت ندارم، دوست ندارم// شو: شب// نوینم: نبینم، محروم بشوم// رخته: چهرهات، رویات// عالم و آدم: دنیا، روزگار و خلق//
زمن: زمان، وقت// سر بتوین: عادت بتو دارند، وابسته به تو هستند// هوکو زدنم: سکسه، صداهای پی در پی بی اراده از گلو// هاداته: بهت داد، در اختیارت گذاشته// هنکنم: انجام میدم، میکنم// حوصله: صبر و تحمل// فل: بهانه، بیقراری// هرشویه: هر شب است// پیش دلم: در کنارم، بغلم// اُنطری: آن شکلی، آن صورت// اینطری: به این شکل و به این صورت// هروه: میرود، میگذرد، تمام میشود.
