شعر شماره سی و دو / صفحه 59
وا دعــاهای تـو باجی غم و خِفِّت چیشییه؟
پــیش اُن عــاطفه یـو عشق تو عفِّت چیشییه؟
شُــو یــو روزت هـمه وَخف مِن و کارای مِنه!
ضد زحمِت بییی یو پیش تو زحمِت چیشییه؟
شُو همه خُو بییِیُم و چشم تو بیدار و براه!
مِــحنِت و رنج کُپُرَن پیش تو مِـحنِت چیشییه؟
عــزِّت وِچّــه کِــلُن کِــردِنِ تــو کــم کـه نییه!
غــیرِتَم پــیش تو شرمِنده که غـیرِت چیشییه؟
خُش به حال تو که در هر دو جُهُن باشِرَفی!
خُــوف و ذلِّــت نِــدییُم اِز تو که ذلِّت چیشییه؟
هــمه جــا روی ســر و تــاج سری کوتِ صُفا!
عـــلِّت عـــشقی یـــو بــی مــنِّتی منِّت چیشییه؟
عــمرت پــای هــمه بِشتی یو حرفی نِزی یی!
اِی بِــگِردُم قَــدِته ایــــن هــمه همِّت چیشییه؟
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/02/18
مار جُن، باجی جُن، مِن بهشتی زیر پات نِدییُم؛ چون زیر پات آرزوهایی بِ که اِز اُن بُگذِشتی بخاطر مِن؛ بخاطر ما.
خفت: خواری،سبک سری، گره// عفت: پارسایی، پاکدامنی// وخم: وقف، همه چیز را در اختیار گذاشتن// شو: شب// خوبی ییمو: خواب بودیم//
کپورن: در حال تعظیم و سر به زانو// کلن کردن: بزرگ کردن و رشد دادن// کوت: بلندی، تل، انباشتگی// پایه: فدا کردن// نزی ای: چیزی نگفتی، حرفی نزدی.
