شعر شماره سی و یک / صفحه 57
اِز عــزرائیل بِــپُرسی یَــگ کُــلّه قَد تـــا حــالا گــریه هــم کِــردی؟ چَـــنقد؟
چــجوری جُــن وامِــستانی اِز آدُم؟ هِخِندی یا که نه؟ هنگی که شادُم؟!
جُــواب هـادا که خِندیدُم یَگ بار! یَــبـــارم گِــــــریـــــــه کــــردم اَره، زار زار
یَــبار تِــرسُم بِــگت بدجور و ناجور هِـــنِندانی بِـــگُمتـــه هُـــمباشـــی دور!
ولش کن گوشِتِ هادِن به حرفام بِــگی بِــشنو عــمِل کــن هـادن انـــجام
یَروز مامور بییُم واسته یَه مردی کــه قــبض روش کــنُم اِز روی مـــردی
بِدییُم پیش یَگ کُشدوز نِشِسته بـــهش هِــنگه بــدوز پاشنِش بِجِسته
بدوز یگ سال دپوشُم مِن دوباره یَـــجوری کــه بــه پـــام طـــــــاقِت بیاره
بــه حــالش خِــنده کِردُم اِز ته دل بِـــگِتُم جُـــنِشِ یَــگ دل نــه صد دل!!
ولــی گِــریُم به حـــال یگ زنی بِ بـــــیابُن بِ نـــه نـــور و روزنــــــــــی بِ
نــه اُویــی بِ نــه دار و نه درختی بــــه وضـــع حـــمل دلُـــم هُرّی دِرَختی
بُـــمانـــدُم تـــا بِـــزایه وِچِّـــشـــه او بـــگیرُم جُــــنِشِ چـــون مــــــوقِش او
هِمین که جُنش واستــاندُم اِز او بِــسُخت اِز تـــه دلُـــم اِز وِچّــــــه یِ او
پِــناه وچــه از حـالا چـــیشـــییه؟؟ بِرَختُم اشک که این حِکمِتچیشییه
و امــا تِــرس یَه جوریم کِرده حالا عــجیب بِ واســتُم اِز هرچی به والله
بِــتِرسییُـم زُمُــنی کــه بِـــرَفـــتُــــم به ســمت جُـــن دانـــشمِند هِــــــرفتُم
چـه نوری بِ چه بویی یو صُفایی وا تِـــرس گـفتُم خدا جُن ای کجایی؟
مِـن هِنتِرسُم اِزیــن نورانی یو نور خُبه بعد اِز هِمین کار واسته مِن گور
نــدایی مینِ گوشُم اینطَری گفت تو دل هادن به عشق او هُنکُنه جُفت
اینم اون وچّه ی بی مار و جا بِ! نُــگا کــن او کــجا ایــنجه کــــــجا بِ!!
به عشق وا عشق باشی محرم دل خـــود مـــعشوق دَرِت هِــــندازه اِز گِـل
دِونـــدین دل بـــه او، او وا شمایه شـــمایه او بـــه مــثل خـــــود هُخوایه
خــیالُم راحت هابه بعد این حرف پــــناهگاه عــشقه حالا حرف بی حرف
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/02/19
عزرائیل: ملک الموت، فرشته مرگ، جان ستان// بپرسی: سوال کرد، پرسید// کله قد: قد کوتاه، کوتوله، کتله، چلمرد// چنقد: چه اندازه، چقدر//
چجوری: به چه طریقی// جون: جان// وامستانی: میستانی، میگیری// آدُم: انسان، آدم// هخندی: میخندی؟// هنگی: داد، فریاد، شیون، ناله //
هادا: پاسخ داد، داد// بگت: گرفت// هنندانی: نمیدانی، اطلاع نداری// بگمته: بگویم به شما// هنباشی: میشوی// هادن: بده، گوش بده//
بوین: ببین، دقت کن// بییوم: بودم// قبض روح: گرفتن روح از بدن// بدییوم: دیدم// کشدوز: کفاش، پینه دوز// هنگه: میگوید// بجسته: در آمده از جاش، کنده شده// دپوشم: بپوشم// یجوری: به شکلی، بطریقی// بگتم: گرفتم، ستاندم// روزنی: کور سویی، سوراخی// اویی: آبی//
دارو درختت: گیاه و سبزه و درخت// وضع حمل: زایمان، در حال زاییدن// هری: یک مرتبه، یکهویی// درختی: ریزش کرد// بماندم: ایستادم، صبر کردم// بزایه: بزاید// وچهش: فرزندش// واستاندم: گرفتم، ستاندم// بسوخت: سوخت و دود شد// پناه: آغوش و مامن// چشی یه: چه چیزی یا چه کسی// برختم: ریختم، روان کردم// حکمت: علم، عدل، فلسفه، دانش// اینطری: به این شکل// درت هندازه: نجاتت میدهد، از نابسامانیها به سامان میرساند// دوندین: ببندید، بسپارید// هخوایه: میخواهد.
