شعر شماره چهار / صفحه 18

دو دار مـــن وا پیازو حال کِردُم        کُــمِـجـدان زیــر اُذغــال چـــال کِردُم
فِــتیر و پَرو وا یَـگ چُلمه اِنگور        شِـلَم شـوروا که بِ پــال پال کردم
دَواش اِمشُو که مَلّه روشِن واز        واسـتت سینگانه ی بی بـال کردم
خِلاشه بِشته دَده چِفت آتیش       کِــــله آتـــیش نِـــداره قـــــ ال کردم
وَریز تومان نین هَمپای خوردو        به ‌حیوان چاشی ی مال مال کردم
کُــلِش اِنقَذ نِزِن اَشـنیک تِرسو        یـــاقــــافِ مِـــن بِــشاندُم جال کردم

عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
​​​​​​​  1400/07/11

بیاییم تهدید حضور آدُمای غیرمتعهدی که به محیط هایی مثل مجن، آسیب هِرِسانن کم کنیم و یادِشُن بندازیم که در حفظ اُن کوشا باشن نه که خِرابِش بُکنن.

دو دار: مداوم// پیازو: اشکنه// کمجدان: قابلمه// فتیر: تفتان بزرگ// پرو: شاهی ترتیزک// چلمه: خوشه// شلم شوروا: آشفته// که بِ: که بود //
پال پال: آشوب// د واش: بمان// مله: حیاط// سینگانه: سینه مرغ// خلاشه: هیزم// دده: مادر// چفت: کنار// کله: اجاق// قال: گفتگو صدا// وریز: بریز// تومان: شلوار تنبان// نین: بزرگ// خوردوو: کوچک// حی وان: ایوان// چاشی: چاووشی// مال: دارایی و...چاپار// کلش: سرفه// انقذ: این همه//
اشنیک: لاغر// یاقاف: عقاب// جال: دام و تله. اصطلاحات و لهجۀ مجن