شعر شماره سی / صفحه 54
قــاطِر کَــل مَــندَلی دیــروز بــییُفتی مینِ چاه
تــا بِـفَهمی زن بِــرارِش داد و فِـریاد کِرد و آه
چــاه اما خــشک و بـی اُو خاکی یو دور و دراز
قــاطرم لاغِر خــوراک یَـگ شــغال و یـگ گـراز
حِــیوُن اما وا وفــا بِ روز و شُــو در خدمِتش
کـم خــوراک و قُلچُماق حاشا به کار و همِّتِش
اُنــطِرف کــل منــدلی فـکر خودش بِ نانِجیب
لَـقه هِــمپِرّاند و خـوشحال بِ اِز اُن آه عجیب
فـــکر چــاه بِ تــا یَه جوری پر کنه وا قاطرش
وَخــتِشِ حــالا جَــمه اُن قــاطرش وا خــاطرش
گـــفته هِـــنتُپّانه مــینِ چاه خشک اُن قاطره
چــاه پُر هُــمباشه هُــمانه یــگ هزار تا خاطره
قــاطر دفن هُـــنکنه وا خاکِ باغش مینِ چاه
چـــاهِ دِنـــپوشه نُــمانه بعد اِز این فِریاد و آه
پـــس شـــروع کِـــرد و دِرَخـت خاک مینِ چاه
قـــاطـــر بــیــچـــاره زاری کِــرد و آه اِی وای آه
یگ تُکُن هادا سر و یال و دمش اُن حِیوُنَک
تــا که شــایِد بُــگذِره اُن نــانِجیبِ شـــیطُنک
خُـــوش خــیالِ قــاطرِ این دلنوشته، وای مِن
وای مِن اِی وای مِن ای وای مِـن ای وای مِن
رعــشهای بر هــیکل قـــاطر بِــلِرزاندِش یَـــکم
پال پال کِــرد خاک و سنگای دِرَخت زیر شکم
هِــی تُـکُن هِندا تَن و خاکا هِرَختن ور زِمین
زیر پاش دِنتُفتِ بالا تِر هِــرَفت اُن دل غِمین
او هِرخت خاکا یو قاطر کُپّه هِنکِرد زیر پاش
تا پر هابه چاه یو قاطر پا بِگِت اِز مینِ جاش
یَگ نُگا کرد خیره سمت صاحبش کل مندلی
عِینِهو این بِ که هُنگفت بی وُفا کل مـندلی
مِــن به کــار و بــار تــو از کُــرِّگی کِــردُم وُفــــا
تــو ولـــی ای نــانِجیب آخِـر به مِن کِردی جُفا
مِــن هِــرُم اما هُــمانی پیش وجدانت خِجِل
نــانجیب مِــن زنــده یُم اما تو هِنتُپّی به گِل
مــن اگه پــیرُم اگه کــم کــار و زارُم یــا نِزار
تو هُــمانی بــعد اِزیــن تنهاتِر اِی رُســوایِ زار
زنــده بــودِن، اهــل بودِن ذاتیه ای بی بَدِل
اینطَری یو زیر بار خِفِّت اِز بد ذاتیه نامعتدل
من رهــایُـــم وا رهــایی ســـازگارم ســــازگار
تــو به قــیدی مــینِ قـــیدا ماندگاری ماندگار!
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/02/12
قاطر: ترکی، استر، حیوانی است که از جفت شدن خر با مادیان (اسب ماده) بوجود میآید، نازا است و برای سواری و بارکشی در کوهستان مناسب//
بیفتی: افتاد// مین چا: داخل چاه// تا بفهمی: تا متوجه شد// زن برارش: زن برادرش// اُو: آب// روز و شو: روز و شب// قلچماق: ترکی، پر زور و قوی پنجه// نانجیب: رذل، پست، بد اصل، بد نژاد// لقه: لگد// همپراند: میپراند، میزد// یجوری: به طریقی، به شکلی// هنتپّانه: با زور جا کردن// هنباشه: میشود// همانه: میماند//دفن: چیزی را زیر خاک کردن// هنکنه: میکند// دنپوشه: پر میکند و میپوشد//نمانه: نماند،اثری بجا نماند// درخت: ریخت//
تکن: حرکت، جنبش// بگذره: گذشت کند// شیطونک: دیو کوچک، اهریمن، نافرمان// رعشه: لرزش، لرزیدن// هیکل: تنه وپیکر// بشست: نشست// وخست: بلند شد، برخاست// پال پال: شورش، آشوب، کاوش و جستجو در میان بهم ریختگی// آهی: نهیب زدن// تکن: حرکت// هندا: میداد//
هرخت: میریختند// دنتوفت: میکوبید// بالاتر هرفت: بالاتر میآمد// کپّه: تل خاک// هنکرد: انجام میداد،میکرد// هابه: شد// پا بگت: قدم برداشت برای خلاصی، بلند شد// عینهو: شبیه، مثل// کُرّگی: بچه قاطر// هرم: میروم// همانی: میمانی// هنتوپی: فرو میروی در گل، غرق در گل//
نِزار: افسرده، ناتوان// اینطری: این شکلی// خفت: سبکی و خواری، کم عقلی// ذات: جوهر و حقیت چیزها و آدمها// رهایم: آزادم، یلهام//
قید: پا بند، بند، ریسمان.
