شعر شماره بیست و نه / صفحه 53
فــطر بــییامه بــخور هـــادِن غِـــــذا مــرغ و کُـــباب شامیه هادن جِزا
اِی کـــه بُــخــوردی یاواشــک روزته اِز حــالا بسّــه بــگیـــر هـــادن ادا
مـــعدتِ دِتُّــفته دُکُــن بـــعد اِزیـن وَخـــتش یـــاالله دِگه هادن صُفا
بــی یاواشک اُو بــخور و خِنده کن ناز دُچُـــلیده، کــم هــــادن سِــــزا
ســــه تا دهـه روزه که سی روز به خیر اگه بِشتی هِنوز هادن سخا
روزی یو رزق یَگ طِرَفش بخششه دل بِـــکِن! فــطــــریه هـادِن عِطا
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/02/11
گفت عید حمید فطر مبارک باشه؛ راستش مِن وا سعیدشُن قهرُم، مشکل دارُم اصن!
فطر: باز کردن روزه،عید فطر روز اول شوال// بیامه: آمد// هادن: بده// جزا: مزد، پاداش// یاواشک: مخفی، آ هسته// روزته: روزهات را// بگی: بگیر//
دتّفته دُکُن: با زور پر کردن// سزا: پاداش به نیکی یا بدی// بی یاواشک: علنی، نمایان// اُو: آب// نازدُچُلیده: بی اندازه ناز داشتن، مغرور عشوه گر//
ادا:بجا آوردن، پس دادن وام، بیان کردن، ناز، عشوه، تقلید// بِشتی: گذاشتی// عطا: بخشش، چیزی را به کسی بخشیدن// روزی و رزق: توشه، خوراک روزانه// دل بکن: خاطر آسوده کن ببخش// فطریه: زکات تن، تمرین سخاوت و نیکو کاری.
