شعر شماره بیست و هشت / صفحه 52
مِن اِز غصه هِسوزُم، کوش بارون؟ سیـــایـــو تـــیره روزُم، کـوش بارون؟
بِـــرفته بـــاغِبُــــن اِز کــــوچه بـاغـــا اُنَــم هِــنگه بــسوزُم، کــوش بارون؟
دلـــش تـــنگه غریب و تُشنه لُویه هَمِش هِنگه عجوزُم، کوش بارون؟
آهــای ابرا جمع هاباشین یَه تِکّه! زِمین خشـکه هِنوزم، کوش بارون؟
به کــار و کِــردِ ما بـــی اعتنا باش! چــراغِ شُــــو فُــروزُم، کــوش بارون؟
بــه ارحَــم تُــرحَم اِز امــروز پـــــابِند هِـــنُنگُم، لُــو بــدوزُم، کوش بارون؟
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/02/08
بیاییم در کنار دعا مطالعه یَم کنیم تا وا زُبُن علم بیشتِر آشنا یو آمُخته هاباشیم که بتانیم اِز وضع وَخیم خشکسالی یو حال روز خودُما جلوگیری کنیم یا چارهای پیدا کنیم.
هسوزم: میسوزم، گداخته میشوم، بی تاب و بی قرار// کوش: کجاست؟// بارُن: باران// هاباشین: بشوید// یه تکه: منسجم، انبوه، متراکم//
غریب: بی کس، تنها// تشنه لو: لب تشنه// عجوزم: پیر و فرتوتم// بسوزم: گداختهام، قرار ندارم// کار و کرد: اعمال و رفتار// شوفروز: آنچه شب را روشن کند، شب تاب و اینجا باران است// ارحم ترحم: رحم کن، دلسوزی کن تا به تو رحم شود، ببخش تا بدست بیاری// پابند: مقید// هننگم: نمیگویم//
لو بدوزم: لال میشوم، لب میدوزم.
