شعر شماره بیست و پنج / صفحه 48
آرزو بـدل نُـــمان حــــــرفت روراســـت بــگو
چــیشیزه مینِ دلت رو کن و یَگ راسـت بگو
شُـــل و پِـــت شَــپ شَــپِ شـــولات نُــمان
آدُمــی اُردُلم و بُردُلمی بِ وَخه سرراست بگو
رو بـــه درگــــاه خدا جِـــرِّه بـــزِن اِز تـــه دل
چُکچُک اِزجاش نُکن بیکم و بیکاست بگو
خِــــفِّت و کــینه یِ دل عـمرتِ اِز بین بُبُره
دِجِـقال و وِجِــقال هرچه دلـــت خواســت بگو
مِنِّــــت اِز خــــلق نِـــکش دِنـــگِزِتِ آخِر سر
زِنـجِموره پـیش حـق کـن حرفِ اِز راســت بگو
کی دُواخت تا که بِرفت سمت خدای اَزِلی
عـین روز روشِنِ، هیشکی، اینِ روراســت بگو
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/02/01
آرزو کنیم و اِز خدا بُخواهیم که فکرُما توحیدی باشه، ما و نسلای ما موحّد و خداپِرِست باشیم، بت پِرِست نُباشیم و مراقب مصادیق بت پِرستی در زُمُن خودُما باشیم.
همین و والسلام
نُمان: نمان// حرفِت: خواسته ات، درخواستت// رو راست: بدون خجالت// چی شیزه: چه چیز است، چرا دلگیری// مینِ دلت: در دلت، در اعماق وجودت// یگ راست: یک مرتبه بیرون بریز// شُلِ پِت: سست و بی حال// شَپ شَپ: به صدایی که بادویدن و ضربه های پی در پی بر سطح آب شنیده میشود گویند// شولات: آبکی// آدُمی: انسانی، کسی هستی// اُردُلُم و بُردُلُم: ادعا کردن، شاخه شانه کشیدن// وَخِه: برخیز، بلند شو// سرراست: بدون چانه//
جِرِّه بِزِن: داد بزن، فریاد و جیغ بزن// چُک چُک: در گوشی صحبت کردن،صدای آهسته// اِزجاش: اصلا و ابدا// خِفِّت: غصه،غم واندوه// بُبُرِه: ببرد، کوتاه کند// دِجِقال و وِجِقال: زیرو رو کردن، در هم ریختن// دِنگِزِتِ: نیشت میزند، منت میکند// آخِرسر: پایان کار// زِنجِموره: نالیدن و گریه زاری کردن آهسته// حرفِ اِز راست بگو: صادقانه و از سر صدق وبی ریا// دواخت: باخت// ازلی: دائم الوجود، نا آغاز.
