شعر شماره بیست و چهار / صفحه 46
ســــر ظـــهر مَــــچِّد و بُرّی نُـــماز خُـــــن نــماز خُــــن بِ نماز خُن بِ نماز خُن!!
جُـــوُنی کـــارد بـــه دســت اِز در درآمه! صـــدا کِـــــرد: آی مـــسِلمُـــنا قــــیامه
یـــــکی اِز بِــــینِـــتُـــــن وا مِـــن بـــــیایه نــماز خُـــــنا مــسلمُن هــست بــیایه؟
هـــــمه خَف کِردن و چیزی نُـــگفـــــتن بُمانــــــدن بـی جُواب هیچی نــگفتن
یَه مردِ پیر که رنگ و موش سفید بِ هــمیــــــشه مــینِ اُن مچّد مفیــد بِ
وَخِست و گــفت: مســلمُنُم پــسِر جُن هِـمـــییام حاضرُم مِن وا ســـر و جـــن
بــیــــیــامه وا جُـــوُن اِز در بِــــرفـــتـــن هــــمه وا هَـــمهَمه وا رو هِـــرفتــــــن!
بــــرفـــتن پـــشت مـــچّد مـــینِ مِیدُن یَه گَلّه میش و برّه پخـــش و گِــــردُن
جُــــوُن وا پــیــرمـرد گــفت قُـــربُن تــو بــیا ایـــن بــــرّه هـــــــــای اِحـــــسُن تو
کــمـک کـن واسـتـه قربُونی به مِن تو بُکش پوست کن ثُوابش حـصّه یِ تو
یه چندوَخته که مردم گوشت نُخُردَن بـــه ایـــن خـــاطر یَـــه تــعدادی بُمُردن
پــییِر و مــار مِــن نــذر کِـــردن ایـــنجه که قــــربانی کـــنن چِـــلتـــا هِـــمـینجه
شــروع کــردن بـه کـشتِن هر دوتاشُن جــــدا کــــردن سـر و دسـت اِز تَـناشُن
تِــقَــلّا وا هـــم و پـــیر خـــستــه هـابه جُــــوُن گــــفت اسـتراحت بَسِّت هابه
بـــشین تــا یــگ نَـــفِس تــازه کنی تو یــــه تعــــدادی یــــه اِندازه کــــنی تو
مِــنَم مــچّد هِــرُم واســته کــمــککــار بیـــارُم تا تُـــــمُم هـــاباشه ایـــن کـــار
بِـــرفـــت او واز دوبــاره ســـمت مـــچّد بِدی صـــف درصفن همپشت و ساجد
لُــباس خونی و کاردِش خونِ خون بِ صــــداش اِز خـــستگی سوُهُنِ جُن بِ
آهــای یــا ایُــهاالنــاس خسته یُم مِن کمک والله کمک دست بِـستهیُم مِن
مسِـــلمُنا چِـــره هـــیچی هِــنِــنــگیــن؟ ســـکوتیعنیشـــمایَمخاکبنِنـگین؟
خـــدایـــا خــاک مـــــرده رو ایــــنایـــــه! تُــکُن هیـچّی همِش تِرس وا اینایه!
هــمــه در ایــــن گُـــمُنَن، بــاطِلُم مِـــن بُـــکُشــــتُم پــــیرمـــردِ، قـــاتـــلُم مِــــن
نـــه والله نـــه بــــالله بِــــویـــــنیــــــــن کمکخواهُم،کمک خواستُم،نشـینین
نِــــزه جـــــیکّی نُــخوردن یگ تُکُن واز هـــمه چــــشما بــه سوی قبله یِ واز
بــه شــخص پــیش نُماز کِردن اشاره کــه غیــر او کســی جـــرأت نِــــــــداره
ســکوت بِ تِرس و لِرز بِ مینِ مچد نُــگاها ســـمت شــیخ پیشوای واجد
بلِــنـــد هـــابِه امـــامِ جُـــــمـــه از جــــا کِــــلُمی حـــرف نِـــزه حِـــیرُن و سـر پا
بِــــدی ســــمت نُــــگایـــا روی اویــــــه اَلُـــن وا اِمــتِحُــــنــــی رو بــه رویــــــه
یَـــهو گفت: بــه عیسای مــریم قِسم به عیسی مــسیح، ابنِ مریم قـسم!
کـــه وا چـــند رکــعت کی عمو مسلمه نماز ایـنطَـری خوانـدن از مســـلمه؟!
بُـــخوانه کـــسی چـند رکعت چند نُماز مــــسِلمُن هِـــنُمبــــاشه وا این جـواز
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/01/29
برّی: خیلی زیاد//جُوُنی: جوانی برومند// کارد: چاقوی سلاخی// درآمه: وارد شد// قیامه: قیامت شده، قحطی شده// از بینتون: ازمیان شماداوطلبی بیاید// خف: سر در گریبان کردنند یا دولا شدن، سرخم کردن به پایین// وخست: بلند شد// همیام: میآیم// بیامه: آمد// وا همهمه: با سرو صدا//
وارو هرفتن: کله معلق میرفتن// گردون: دایره وار وسر تو سر// احسون: نیکی، نکوئی// حصّه: سهم// نخوردن: صرف نکرد، میل نکردن//
بمردن: تلف شدن// پییرو مار من: پدر و مادرم// تقلا: تلاش، کوشش// بسّت هابه: برای تو کافی است// هرم: میروم// سوهون جن: صدای ناهنجار از فرط خستگی که روح و روان را میکاود// هننگین: نمی گین// خاک به ننگین: فکر میکنند که زشت کارند و حرمت شکن// خاک مرده: خاک قبرستان، زندههای متحرک// تکن: حرکت، جنب// واجد: حائز، دارا، دارنده// گمنن: در این خیال هستند// باطلم: نا حقم// جیکی: حرفی، سخنی، صدای کوچکی// کلمی: کلامی، مطلبی، حرفی// مسلمه: مسلمان است// طری: به این شکل بی روح و بی عمل// هننباشه: نمیشود، نخواهد شد.
