شعر شماره یک / صفحه 14
الـــــهی سیر پییِر سیر مار باشی تنت سالُم تو یَگ غمخوار باشی
اُنَــم غـــــمخوار بـابـا یــا که باجـی سر اِفراز پیش هر دو شـاـر باشی
الهی هرچی خواستی یا هُخوایی بـــیایِــه دســتــتــو دلــــدار باشی
بخِندی شاد و دلخوش پــیش اُنا هــــوا خـواشُن تو مثل یار باشی
الـــــهی خــیر بِوینی اِز مــکافـــات کــــه اِز اعــضاء یـــارِ غــــار باشی
بـــه حـــق یـــارِ غـــار و یـــارِ مــــولا تـو خَـلقی نـیک و نیکوکار باشی
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1400/11/24
پییِر درداشِ اشک هِنُنکُنه اما بجای چشمش هِریزه مینِ قلبی که به وسعِت دریایِ، همیشه هم تَنایِ، چون که سنگ صبور همه یو خودش شانهای نِداره که سرشِ روی اُن بِیله.
یَه وقتایی
یَه جاهایی
واید بگی "پِ" مثل پییِر...
روح پییِرهای درگذشته شاد و سلامتی پییِرهای در قید حیات، پاوَرجا
سیر پییِر سیر مار: خواهان عمری پرعزت و برکت برای والدین// پییِر: پدر// مار: مادر// باجی: در لهجهی شاهرودی مادر و آذری خواهر گفته میشود//
شار: پادشاه، شاهراه// هُخوایی: میخواهی// بیایِه: بیاید// هواخواه: طرفدار، دوست، یار// مکافات: پاداش دادن// یارِ غار: دوست صمیمی و وفادار لقب ابوبکر که با حضرت رسول به غار رفتتند// هِنُنکنه: نمیکند// هِریزه: میریزد// بِیله: بگذارد، قرار دهد.
