شعر شماره سه / صفحه 16
شـــهر مِــن قـــارهیِ خُـــوردویِ زِمین زادگایو جــــایِــــگــــایِ عـــــــارفـــین
در تُـــمُمِ کــوی و دشتِت گِشتِه یُم مِن به شاهوارت هِنوز دلبِسته یُم
قلّـــــهیِ پــر بـــرفِ شــاهکوه سرفِراز مـــردم دُورت هــــمه در اهـــــــــتزاز
ابـــرِ پُــر اُرس و اَوِرس هِـــنگه بـــناز قــــصهیِ هـــــیرکانیهای او بـه راز
ســــرفِــرازیها هِـــمینطَر هُـنگُذِشت صــد درود بـــر آدُمــای پـــر گُذِشت
تـــو زِ تـــــاریخ تِــــپال داری خَــــــــبِر خــــاکِ بـــوکسیتش طِــلایِ در ثَمِر
روزگــــاری داشـــت اُویـــی نابِ ناب هِــنرِسی تا اُنــوَر شــهر بی حساب
بـــوم زیــــستاشم رِمـــیدن بــی قِرار مــات و مـــبهوتَــن در بـــند و مِـرار
ای خـــدا ای اَرحــم ای رَحــمانِ پـاک تو نُگا داری کن اِز این بوم و خاک
شهر مِن شاهرود شاهرود شهر مِن پـــاکِ پـــاکی زنده باشــی شهر مِن
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1400/01/28
پاکِ پاکی زنده باشی شهر مِن
خوشبختی به چقد داشتِن نییه به چقد لذِّت بردِن اِز زندگیه، اُنَم مینِ شهر زندهای عین شاهرود.
قارهی خوردو: قاره کوچک، به قول جناب کردوانی مرحوم// عارفین: حضرت بایزید و ابوالحسن خرقانی// تُمُم: تمام// گِشته یُم: پرسه زدهام، گشت و گذار داشتهام// شاهوار: با ارتفاع ۳۹۴۵ متر به عنوان بلندترین قله شاهرود و از مجموعه قلل سیمرغ و کوهستانی غربی شرقی است که از شمال شرق و از طریق گردنهی آهار با البرز ارتباط دارد. مسیرهای صعود متفاوتی برای آن وجود دارد که از جمله میتوان به نکارمن، قطار زرشک، پیر میشی، خرسی و گزناراه را نام برد. شاهوار بزرگ و کوچک و آرام بر روی این کوهستان قرار دارند// دِلبِسته یُم: عاشقم// اهتزاز: شادمانی کردن، جنبش// هِنگِه: میگوید//
هیرکان: نام تاریخی گرگان، اصل کلمه وِهرگ در اوستا به معنی گرگ است، ورکانا، نام وِهرکانی در زبان پهلوی به معنای سرزمین گرگها و جنگلهای هیرکانی نیز وامدار همین اسم هستند.// همینطر: همینگونه و همینطور// تپال: یکی از قسمتهای بیرونی گل در مجموع گلدان، یکی از پر جاذبهترین منطقهی شاهرود از صحرای جلالی، دره پشت شن ریز با قلههای شهر و شکار ممنوع و وسعتی برابر ۳۰ هزار هکتار در شمال غربی شاهرود//
بوکسیت: یک سنگ رسوبی است که مقادیر نسبتا بالایی آلومینییوم دارد// ثمر: میوه، بر، بار درخت واحدش ثمره// اُئی: آبی// هِنرسی: میرسید//
اُنوَر شهر: دورترین نقط شهر// بوم زیست: زیست بوم، به مناطق زندگی تمام گیاهان، حیوانات و سایر موجودات با شرایط طبیعی محیط در یک منطقه ویژه گفته میشود// مرار: مرارت، تلخی// ارحم: رحم کنندهتر، مهربانتر بخشایندهتر رحمان بخشاینده بخشایشگر و مهربان// نُگادار: حفظ کننده بوم و خاک سرزمین مادری.
