شعر شماره بیست / صفحه 39
بـــه قصــاب گفت یَه حاجی عید قُربُن بُکُــــــش ایــــــن بَرّه یِـــه به امیدِ اِحسُن
تــو گوشتاش درست کن واسته قُرمه یَــــکم دیـــــزی کُـــــبابی واســــته قــیمه
تِــــمیز کــــن کـــلّه یـو هم پاچه هاش جـــــدا بِـــــــل روده یـــــو دنـــــبالچههاشِ
وَ بِـــل ایـــن پــوست پـــر پشم سر چو کــــنُم ســــجاده یــــو یَـــگ ریز بِگُم هو!
هـــمه وِچّـــام بــه ســـــیرابیش هِنازَن بــــه هــــرچی پِـــــشکِل وا بـــــیل هِنتازَن
اگــــه اِز آت آشـــــغالاش بُـــمانـــد واز بـــییار هــــادِن بـــه گـربه وا بُــــــماند واز
درســـت کــن استُخُوناش بِــلُم سـوپ هـــابـــاشُم چـــاق و چِــلّه مـثل یَگ توپ
نُـــگا کِرد بـــرّه وا یَـــگ چـــشم خــــیره بــــه اُن مَــــردَک کــــه قـــلبی داره تــیره
یَهوگفت بع بع هِنگُم ضبطوچاپکـن اُنـــه بِــــل جـــای زنگت رقص پاپ کن!!
اگـــه گـــوسپِند مِنُم گرگم تو هـستی دَرنـــــده خــو تِــر اِز هــر گـــرگ پَــــــستی
مِـــنَم جُـــن دارُم و جُـــــندار هـــــستُم بــــه فــــکر هــــمنوع و هــمنوع پرســتُم
بـــه کَــــمَم قــــانِیُم هــــرچی کــه بادا گَــــلّه دارُم بــــــــــه مِن خُــب جیرُم هادا
دو تــــا نــــاز بـــرّه دارُم مِــــن طِــــویله بــــیفته دســــت تــــو حـــتمن بـــه میله
تویَــــم پــــس تــــا بِتانی هِــی بتازُن بـــــــتازُن گــــرگ صفت هـی هــی بگازُن
طـــــبیعِت اِز تــــویَم عــــاجز نُــــمانده هــــزارُن گـــرگ اِز گـــــلّــــه بِــــــرانــــــــــده
تــــو مــحکومی به دست گرگ بیفتی کـــــــه گـــــرگا چــــارِتَن واگــــــرگ جُـفتی
هِـــــنِندِرّه بـــجز گـــرگ، گـــرگ دایــــی تـــــــو بــــدتِر از خـــــودت لابـد هُـخوایی
خـــجالِت پـــیش تــو شرمِنده هـسته قـــــیافِت عِـــــینَهــــو گَـــــــندِنـدِه پسـته
ذِلــــیل و خــــار بـــاشی اِی لِـــــموشـه بــیُفــتی مثل نعش موش یَـه گوشــــــه
حِـــناق بــــادت بــــگیره پــــیش مردم نُـــــمَــــــــکِ انــــقـــد نِـــبِــــــلی روی دردُم
الـــهی بــــدتِر از خــــویشـــت بگــــیره اگــــه نــــه یَـــگ ماهار نـــیشت بگیره!!
بُـــماند حـــاجــی اِزیــن حـرفا به ماتَم بــــه قصــاب گفت برو من ماتُ ماتَـم!!
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1401/01/15
اِحسون: نیکی و ولیمه، خیرات// بِل: بگذار// سرِچُو: روی شاخه یا روی بلندی برای خشک شدن// هِنازَن: مینازند، فخرمیورزند، افتخار میکنند//
هِنتازَن: میتازند، میجنگند// بُماند: چیزی ماند، الباقی// هادِن: بده// وا بُماند: بی نصیب شد// بِلُم: بگذارم// هاباشُم: بِشوم// هِنگُم: میگویم//
رقص پاپ: کی پاپ مخترع این حرکات دسته جمعی و رنگارنگ و جذاب بوده و به همین خاطر به پاپ معروف شده است و...// همتام: هم اندازه و مثل و مانندم// هادا: داد، بخشید، واگذار کرد// بمیله: آویزان و به سیخ است// بِتانی: میتوانی، بتوانی// بِتازُن: به تاخت در آوردن، دواندن//
گندِندِه: مثل جنگنده، فاسد// لِموشه: آب زیر کاه، حقه باز// حِناق باد: بیماری تنفسی که سبب خفگی میشود// ماهار: مار، افعی.
