شعر شماره هجده / صفحه 36
قـــایُــــم بِــکِشَ پُــشـتُمِ وا کـــیسه یِ حَـــمـــبُم
صـــابونِ دُمــال آخِــری والــیسۀ حــــمبم
کــو پــی و کـــجا بِــشته روشـــورِ مگـــــه مارِت؟
جا بِشتی یقین، وازمییون کاسۀ حمبم!
یَگ کــیسه حنا یم دوسِه شُـو خیسِ پسِر جُن
وایِــد کــه بــیارش اُنِ کــاســۀ حــــــمبُم
هـــرکی کــه هوِس کِرده دُمـاله یَه دو اِنگوشت
ســرخ باشــه حنایی هادنِ بوسۀ حــمبُم
بــه بــه، بــه هــمه سـرخ و حــنایی سـرو دسـتا
لُــنگ و قِدیفه اوزونِ رو ریسـۀ حـــمبم؟
خُشک خُشک بیار خُشک، هِنوز رسمِ توهِنگی؟
هـن اره بِکِش پُشتُمِ وا کیسۀ حــمبم؟
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1400/12/23
عافیت باشه!
قایُم: محکم، سفت// حمبوم: حمام// دُمال: به مال، مالیدن// لیسه: همزن پلاستیکی برای کف صابون// پی: پیه، چربی، سفیدی روی گوشت//
بشته: گذاشته است// روشور: سفیداب// مارت: مادرت// بشتی: تو گذاشتی// سربینه: رختکن حمام// شو: شب// پازینه: پله، سکو، پاچه مینِ هم گفته میشود، پاچینه// هادن: بده// قدیفه: پارچهی مستطیل شکلی که همراه لنگ است و برای خشک کردن سر استفاده میشود.// اوزونِ: آویزان است، پهن است// ریسه: نخ تابیده، رجه، طناب// هنگی: تو میگوئی// اوستا: حمامی، کیسه کش.
