شعر شماره پانزده / صفحه 31
گـــوشــه فــرش و دم پَـستو قلــکُم چــــالِ هِنوز
پول خـــورد ریز و درشـت یَگ پایـــه اِز مالِ هِنوز
ایــن مــارُم هَـمِش هـنگفت و به خرجُم هِنِرَفت
پــول قُــــلّـــک کــمه امــا جُــفــت یَــگ بــالِ هِنوز
تــــو دُکـــار قــــلّک و پَـــستا کُـــن اِز اَلاُن پـــولِته
من که حِسرت به دلُم، چندین و چن سالِ هِنوز
یگ قِرُن دهشی جمع هِمبه مینِ قلک یا باشَک
برکِــــت خــــانــه یــــو دَسـتلاف به یَگ فالِ هِنوز
چــشم به دســـت این و اُن سخته بُمانی پسرُم
ســر یــگ تِکّهی شـــال پِرپِرو، همه جا قالِ هِنوز
مـــگه خــــاک ســــیر کُــــنه چــــشمای دِدِرّیدِشُنِ
تــا بــفهــمــن کــــه بـابـا مــیــوۀ بــــاغ، کـالِ هِنوز
بُـــبُرَن یــــا بُــــخورَن ایــــن هــمه اســـراف نُکُنَن
قُـــــلّــــکا اِز گِــــــلِ بـــاغِ دمِ بـــــاغ، چـــــالِ هِـــــنوز
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1400/12/08
دل بسته به پولای قلّک خودتُن باشین. به هِمین باهانههای خوردو بچِسبین؛ یگ لقمه کمتِر آبروی بیشتِر.
پستو: انبار یا اتاق کوچک عقب اتاق دیگر، صندوقخانه// چالِه: جا سازی شده، مخفی// مارُم: مادرم// بِخَرجُم: به ذهنم خطور نکرد یا باور نمیکردم//
دُکار: جا سازی کن، امر به کاشتن// پَستا: ذخیره، پس انداز// هِنبِه: میشد// یاباشَک: آهسته آهسته، یواش// دَست لاف: دستلاف اولین معاملهای که کاسب و پیشه ور صبح زود بکند و یا بگیرد.// تِکّه: پارچه، لقمه، پاره، قطعه// پِر پِرو: نخ نخی شده، مندرس// قال: سر و صدا، بگیر و ببند، گفتگو//
دِ دِر ریدِه: پاره شده، پرروئی و بی شرمی، چاک خورده// کال: نارس، خام// گِل: خاک رس// چال: گود، ناهموار، گودال.
