شعر شماره یازده / صفحه 26
بِرفــتُم پــــشت بِـسطُم پیش گلّه چــــایی بِشـــتُم کنار خــیش گلّه
یَه تــوره نُن، یَه توره پُر بِ اِز کاه ســــگُم تَنا رفـــیق و خویش گله
دِگِــرداندُم سـر اِز کـــتری بــه اُنوَر بُـــقاپّی نُـــنُمه اُن مـــــــیش گله
خَرَم وا یَگ کِلَف حمله بِ نُن کِرد کـــجا این بِ مرام و کیش گله؟
دوتا جـــفتک بِـــپِرّاند و بُخورد نُن دِل اوزُن بِ همِش وَر ریش گله
دِگـــه مُـــتَأذّیُم اِز بـــرّه یــو خــــــر بـــه گور باشه نُباشه عیش گله
پِــــشیمُن هـــــابییُم واچِرَّن اینها نُـــــگا شخم هِنزِنن اِز نیش گله
لُـــــباس مــــیش تــــنِ گرگای بُپا یــــــیَن اِز جنس بره شیش گله
عباس قندهاری وچّه ناف شاهرود
1400/11/18
پیش گلّه: سر آروم// خیش: نوعی پرده و فرش از نخ خشن کتان// توره یا توبره: کیسهای نخ دار برای حمل ابزار یا کاه وجو و وسایل همراه مسافر یا شکارچی و چوپان// دِگِرداندُم: برگرداندم// اُنوَر: آن طرف// بُقاپّی: گرفت، سرقت کرد، دزدید// نُنُمه: نان من را// کَلَف: دهان،پوز، نس،کلپ کلفت هم گفته میشود// مرام: مقصود، آرمان// کیش: آ ئین، دین// جفتک: لگد حیوانات، نوعی پرش// بِپِّراند: پرت کرد، زد// دل اُزُن: آویزان، دلینگون، بند ور// ریش: بر ریش// متاذّی: اعتراض دارم، معترض هستم؛ واژهایست عربی و با رنجیدن، رنجیدهیاد، برابری در فارسی دارد// خون به جِگِر: در عذاب، اذیت شده، آزار رسیده// عیش: زندگانی، خوشی و شادمانی// هابییُم: شدم// واچِرَّن: بچرند، بخورد// خیش: ابزار شخم زدن، گاو آهن// نیش: نوک هرچیز، عضو بدن حیوانات و دندانهای جلوی دهان انسان// شیش گله: شیشک،گوسفند یک ساله.
